ارزیابی و تعیین دامنه آسایش گرمایی و شیوه طراحی و معماری همساز با اقلیم در شهر میبد

شناسایی وضعیت اقلیمی یک محل و تحلیل نیاز های اقلیمی از نظر آسایش انسان و کاربرد مصالح ساختمانی یکی از مقدمات طراحی همساز با اقلیم است.امروزه آمار اقلیمی کلیه مناطق ایران که دارای ایستگاه هواشناسی می باشند در سایت اینترنتی سازمان هواشناسی قابل دسترسی است. لذا تحلیل این آمار و شناسایی نیاز های اقلیمی محل برای هر معمار حساس به مسائل زیست انرژی و محیطی که خود را در قبال طرحش مسئول می داند به سادگی امکان پذیر خواهد بود مشروط بر آن که با روش تحلیل این آمار و تبدیل آن به دستورالعمل های معماری همساز با اقلیم آشنا باشد. در این تحقیق به منظور تعیین ارائه الگوهای همساز با اقلیم درمیبد ، ابتدا با استفاده از میانگین بلند مدت (۱۳۹۹ -۱۳۸۳ ) اطلاعات ایستگاه سینوپتیک میبد و بر اساس روشهای متداول طبقه بندی اقلیم( کوپن ، آمبرژه و کریمی ) ، نوع اقلیم حاکم بر منطقه تعیین گردید سپس با استفاده از حدود تغییرات رطوبت نسبی و درجه حرارت محدوده آسایش آن تعیین و با در نظر گرفتن تاثیر پارامترهای متعددی نظیر تابش آفتاب ، رطوبت هوا و باد، محدوده آسایش نمودار زیست اقلیمی ( بیو کلیماتیک) ترسیم گردید و در نهایت با بهره گیری از شاخص اقلیم معماری ماهانی دامنه آسایش گرمایی منطقه تعیین و مشخص شد که ۷ماه سال در فضای آزاد در طول شب سرد، ۴ماه احساس راحتی و ۱ماه گرم و در طول روز ۴ماه سرد، ۴ماه احساس راحتی و ۴ماه نیز گرم می باشد

کلیدواژه ها:

اقلیم کاربردی ، معماری همساز با اقلیم ، آسایش گرمایی ، میبد