نقش معماری بومی ایران در کاهش مصرف انرژی در ساختمان های نوین

هنر معماری از کهن ترین و موثرترین هنرهای بشری به شمار می رود به طوری که میزان پیشرفت و تعالی هر ملت و قومی را می توان بر اساس معماری آن ارزیابی کرد. هنر معماری در هر سرزمین و منطقه ای شکل گرفته به نوعی با رسوم و عقاید و باورهای مردمان آن ناحیه آمیخته شده است. اهمیت و ضرورت معماری بر پایه بوم به ویژه در عصر جهانی شدن و تجاری شدن روزافزون که تمایل شدیدی به کسب سود به قیمت قربانی شدن کیفیت دارد، بیش از پیش خواهد بود. طرح های معماری در ساختمان های نوین، سعی بر تقلید هنری از شیوه های خاص دارند، زمینه و بافت پیرامون بنا را فراموش نموده و فردیت و هویت جوامع معاصر را با چالش های جدی روبرو ساخته است. در همین راستا، استفاده از ویژگی ها و خصوصیات منحصر به فرد مکان در معماری بومی را می توان بدون شک یکی از راهکارهای عملی هویت بخشی و تعادل فرهنگی به شمار آورد. این مقاله با روش توصیفی و مطالعات کتابخانه ای، به بررسی معماری بومی ایران و اهمیت آن در طراحی معماری معاصر پرداخته است.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، کاهش مصرف انرژی ، معماری پایدار ، الگوهای معماری بومی ایران