بومی سازی ضریب تصرف مورد استفاده در طراحی راه های خروج از ساختمان در زمان حریق (تصرف مورد بررسی: مهدهای کودک)

پژوهش پیش رو با هدف تعیین ضرایب تصرف (متر مربع به ازای هر نفر) محل نگهداری کودکان در مهدهای کودک، متناسب با شرایط ایران انجام شده است. ضرایب تصرف تعیین شده در مبحث سوم مقررات ملی ایران (حفاظت ساختمان ها در مقابل حریق) دارای تطابق نسبی با منابع و استانداردهای بین المللی همچون کد بین المللی ساختمان (IBC) است. از آنجا که این ضرایب در شرایط اجتماعی، فرهنگی و زیستی متفاوت از شرایط کشور ما محاسبه شده اند، بعضا ممکن است دارای دقت کافی جهت استفاده در ساختمان های ایران نباشند. لذا در این پژوهش تلاش شد تا با مطالعات کتابخانه ای و میدانی، ضرایب تصرف برای مهدهای کودک، متناسب با شرایط فرهنگی و اجتماعی ایران، بازمحاسبه و تدقیق گردد. به منظور پیاده سازی ایده مطرح شده، از دو روش برای گردآوری داده ها استفاده شده است: مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی. برای تدقیق ضرایب، مساحت محل نگهداری کودکان در مهدهای کودک و حداکثر تعداد کودکان از طریق اندازه گیری و مصاحبه با مدیران مهدها ثبت شد. سپس از روش میانگین گیری برای محاسبه این ضریب استفاده شد. در انتها مقادیر بدست آمده با داده های حاصل از مطالعات کتابخانه ای مقایسه شد. نتایج نشان داد که ویژگی متصرفین (گروه سنی کودکان) عامل موثر بر مقدار ضریب تصرف است. بر این اساس، کودکان در مهدهای کودک در سه گروه سنی شیرخوار، نوپا و نوباوه تقسیم شدند که ضرایب تصرف به دست آمده برای هر یک از این گروه ها به ترتیب برابر ۳.۵۷، ۲.۷۲ و ۱.۷۳ متر مربع به ازای هر نفر محاسبه شد.

کلیدواژه ها:

ضریب تصرف ، بار تصرف ، مهد کودک ، ایمنی حریق در ساختمان ، طراحی راه های خروج