توسعه پایدار و مفاهیم آن در معماری مسکونی ایران

امروزه محیط زیست ، صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شده اند. به طوری که حفظ منابع انرژی، جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست ، کاهش میزان مصرف انرژیهای فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل به یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهر سازی شده و معماران وشهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز میکند . افزایش مداوم جمعیت، کشورهای جهان را بیش از پیش با مشکل کمبود انرژی رو به رو ساخته و حیات بشر را تهدید می کند که با اجرای اصول پایداری محیطی میتوان با این مشکل مبارزه کرد. معماری سنتی ایران چه در بخش مسکونی و چه در بخش غیر مسکونی و همینطور تلفیق این دو در سطح وسیع تری به نام شهر، د ارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسایل زیباشناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیاز های اقلیمی هر منطقه نیز بوده است . فنون و قواعد به کار رفته در این معماری، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پای دار را درخود به وضوح دارد که به بررسی این مفاهیم در معماری مسکونی ایرانی می پردازیم. در بحث توسعه پایدار و به طبع آن معماری پایداراینکه هر ساختمان باید با بستر و محیط طبیعی پیرامون خود تعامل داشته باشد به امری بدیهی مبدل شده است . قسمت بحث برانگیز و مورد توجه این امر چگونگی برقراری تعامل و نوع تدابیر در نظر گرفته شده میباشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری سنتی ایران ، محیط زیست ، اقلیم ، خانهSustainable Development