تبیین جایگاه ارزیابی مناسبت زمین در برنامه ریزی کاربری اراضی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 175

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICCACS04_0213

تاریخ نمایه سازی: 24 فروردین 1401

چکیده مقاله:

به دنبال رشد روزافزون جمعیت نیاز به مناطق جدیدی برای سکونت و رفع نیازهای وابسته به استقرار انسانی به وجود می آید که باعث گسترش سکونتگاه ها و تبدیل اراضی و منابع طبیعی به مناطق مسکونی، فعالیتی یا صنعتی می گردد. طبق مطالعات اغلب تبدیل و تغییرات اراضی بدون بررسی های کافی صورت می گیرد که موجب استفاده نامناسب از اراضی بدون توجه به پتانسیل های ذاتی آنها می گردد. ارزیابی مناسبت زمین ابزار و فرایندی جهت بررسی ویژگی های ذاتی زمین و مشخص نمودن سازگاری زمین برای استفاده های تعریف شده و مشخص است. این ابزار به عنوان روشی برای برنامه ریزان شهری توسعه یافته تا عوامل مستقل فضایی را با محیط زیست و قابلیت های زمین ارتباط دهند و دیدگاهی کل نگر از این ارتباطات درونی را فراهم آورند. بنابراین آگاهی برنامه ریزان و توسعه دهندگان از روش ها و مدل های مرتبط با این روش در جهت ساماندهی به طرح ها و برنامه های توسعه ضروری است. در این راستا این نوشتار در پی معرفی اجمالی روش ها و مدل های مورد استفاده در ارزیابی مناسبت زمین است. جهت دستیابی به این هدف ابتدا به صورت اجمالی به فرآیند ارزیابی مناسبت زمین و جایگاه و اهداف آن در برنامه ریزی کاربری زمین پرداخته شده و سپس کاربرد و ساختار این ابزار و نیز روش ها و مدل های مختلف معرفی گردید. با توجه به مدل های بررسی شده به نظر می رسد که ابزار GIS و تکنیک های چند معیاره به دلیل داشتن مزیت هایی همچون دقت، سرعت، قدرت تحلیل و انعطاف بالا و بررسی طیف گسترده ای از اطلاعات و معیارهای فضایی، زمانی و چند مقیاسی از پرکاربردترین و بهینه ترین روش های ارزیابی مناسبت زمین است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی مناسبت زمین ، کاربری زمین ، مدل های ارزیابی مناسبت زمین ، محیط زیست

نویسندگان

سحر دانیالی

کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی،

سلیمه عبادی قاجاری

کارشناس ارشد برنامه ریزی منطقه ای دانشگاه شهید بهشتی،