ناهید توزنده جانی - دانشجوی دکترای شهرسازی ،دانشگاه ازاد اسلامی ,واحد تهران شمال،ایران
سیدعلی نوری - عضو هیات علمی گروه شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، ایران

برنامه ریزی ها در ایران بر اساس یک طرح با محتوای از پیش تعیین شده با چارچوب غیرقابل انعطاف و ثابت و معین برای تمامی شهرها شکل می گیرد. با این وضعیت مسلما در برنامه ریزی های شهری در کشور با مسائل و مشکلات عدیده ای مواجه می شویم که این نکته را در ذهن تداعی می کند که روند برنامه ریزی شهری در ایران در قالب اهداف توسعه پایدار و اصول پایدار آن حرکت نمی کند و از اهداف موردنظر این توسعه فاصله دارد. پیدایش مفهوم توسعه پایدار در پاسخ به رشد منطقی را باید آگاهی تازه ای نسبت به مسائل جهانی محیط زیست و توسعه دانست که تحت تاثیر فرآیندهای توسعه انسانی و اقتصادی، مسائل زیست محیطی، افزایش جمعیت و تغییرات ساختار سیاسی قرارگرفته است. مسائل و مشکلات موجود به ویژه در شهرها نشانگر عدم تحقق مشخصه های پایداری در آن هاست. در این مقاله سعی بر بررسی موانع و چالش های موجود شهرها در روند توسعه پایدار است و از طرفی مسائلی همچون تفاوت های بنیادی شهر و شهرسازی در ایران و دنیای غرب، شکاف بین تئوری و واقعیت و عدم بسترسازی مناسب در شهرها، هم راستا نبودن نظام برنامه ریزی شهری با اهداف پایداری، عدم بهره گیری از مشارکت مردم در اداره شهر و فقدان آمایش سرزمین در پهنه کشور به همراه تجربه کشورهای توسعه یافته مورد بررسی قرار گرفته است. و در نتیجه به همراه جمع بندی، نتیجه و پیشنهادات در خور این مسئله ارائه شده است.

توسعه پایدا ر، توسعه شهری، پایداری، شهرهای ایران، موانع و چالش.