بررسی تاثیر انرژی های تجدیدپذیر جهت دست یابی به معماری پایدار در طراحی مدارس

امروزه با صنعتی شدن شهرها و رشد روزافزون جمعیت، مصرف انرژی های حاصل از سوخت های فسیلی افزایش یافته است. باتوجه به محدود بودن منابع انرژی های تجدیدناپذیر، کشورها با بحران هایی از قبیل مشکلات زیست محیطی، خشکسالی، انتشار گازهای گلخانه ای، آلودگی هوا و باران های اسیدی و... مواجه شده اند که بهره گیری از انرژی های تجدیدپذیر و صرفه جویی در مصرف انرژی و حفظ منابع و محیط زیست برای نسل های آتی، یک ضرورت به شمار می آید. باتوجه به اینکه کشور ایران از تنوع اقلیمی خوبی برخوردار است، می توان از انرژی های تجدیدپذیر در طراحی ساختمان ها استفاده کرد. ساختمان مدارس نیز همانند سایر ساختمان ها، تاثیر قابل ملاحظه ای بر محیط پیرامون دارند. باتوجه به نقش آموزش و پرورش در پیشرفت یک کشور، بالابردن درک دانش آموزان از سنین پایین تر، بعنوان آینده سازان کشور نسبت به استفاده صحیح از انرژی و صرفه جویی در مصرف آن و همچنین طراحی مدارس پایدار به عنوان بستر آموزشی، از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. انرژی تجدیدپذیر یا انرژی برگشت پذیر، به انرژی ای گفته می شود که بعد از مصرف دوباره به طبیعت برگردانده می شود. خورشید و باد، از انرژی های رایگان و نامحدود در طبیعت می باشند که می توان از آن ها به صورت مستقیم و غیرمستقیم بهره گرفت. با مطالعه معماری گذشته، مشاهده می شود که معماران از دیرباز پیوسته در تلاش بوده اند تا از انرژی های تجدیدپذیر در طراحی های خود استفاده کنند و در اقلیم های مختلف، همواره در پی استفاده از انرژی های طبیعی بوده اند. این پژوهش از طریق منابع کتابخانه ای، به دنبال بیان کردن اهمیت استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و همچنین بهره گیری از انرژی خورشیدی و باد در طراحی مدارس پایدار می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، انرژی های تجدیدپذیر ، سیستم های فعال و غیرفعال ، طراحی اقلیمی ، حفظ انرژی ، مدرسه.