بررسی تاثیر فضاهای طبیعی بر تعلق مکانی افراد به محله زندگی و مشارکت اجتماعی آنان

هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر طبیعت و فضاهای سبز، به عنوان عاملی است که موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری ویژه برای ساکنان می شود. این حس، عامل مهم در شکل گیری حس تعلق مکانی بوده و نهایتا منجر به ایجاد محیط های با کیفیت می شود. توجه به فضاهای سبز شهری و بوستان های محلی، بیشتر با هدف تامین حداقل فضای سبز مورد نیاز برای شهرها صورت می پذیرد؛ اما مسئله اصلی اینجاست که با وجود اثرگذاری این فضاها بر حس تعلق مکانی ساکنان، کیفیت و چگونگی این تاثیرات تبیین نمی شوند؛ بنابراین بررسی نقش طبیعت در راستای تقویت حس تعلق مکانی در جوامع شهری، بسیار ضروری و پراهمیت جلوه می کند.بر این اساس پژوهش حاضر به بررسی میزان تاثیرگذاری طبیعت بر حس تعلق مکانی افراد به محله زندگی است. تحقیق حاضر با استفاده از روش پیمایشی انجام گردیده و برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه خانواده های ساکن در منطقه۴ و ۱۲کرج است که با استفاده از روش نمونه گیری کوکران ۳۸۴ نفر انتخاب گردیده اند. یافته های این تحقیق نشان می دهند طبیعت و فضاهای سبز به کار رفته در معابر و بوستان های منطقه مورد بررسی تاثیر فراوانی بر دلبستگی افراد ساکن به منطقه حاضر بوده به طوری که به غیر از افراد ساکن ، مهندسین و طراحان شهری ، طبیعت همیشه به عنوان منبع الهام برای معماران بوده است .

کلیدواژه ها:

معماری ، طبیعت ، تعلق به محله ، مشارکت اجتماعی