نقش رویکرد تاب آوری کالبدی در ارتقای ظرفیت معابر شهری نمونه موردی : بافت مرکزی شهر تهران

پژوهش حاضر به صورت توصیفی – تحلیلی و از لحاظ هدف کاربردی می باشد. در این فرآیند ، متناسب با داده های مورد نیاز پژوهش، از روش کتابخانه ای و منابع معتبر الکترونیکی استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها به صورت پرسشنامه مقایسه ای بود. در همین راستا، برای شناسایی شاخص های تاب آوری کالبدی اثرگذار و اثرپذیر از تکنیک دیمتل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی کارشناسان و متخصصان مرتبط بود که براساس آمار به دست آمده از تعداد کل جامعه۲۰۰ نفر بود ، ۳۰ نفر(به صورت خوشه ای ) جهت پرکردن پرسشنامه همکاری کرد.برای تجزیه و تحلیل یافته ها از فن دیمتل بهره گرفته شد، نتایج تحقیق نشان می دهد در این تحقیق دسترسی به پارک و فضای سبز از بیشترین تاثیر گذاری برخوردار است و دسترسی به حمل و نقل عمومی، دسترسی به نهادهای امداد رسان، دسترسی به مراکز آموزشی، دسترسی به مراکز درمانی، کیفیت مصالح ساختمانی، دسترسی به مراکز آتش نشان، میزان تراکم ساختمانی، دوری از محدوده های خطر زا و دسترسی به مراکز نظامی در درجات بعدی تاثیرگذاری قرار دارند

کلیدواژه ها:

تاب آوری کالبدی ، ظرفیت معابر ، تاب آوری شهری ، شبکه شهری