رضا محمدی - کارشناسی ارشد، گروه معماری، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران

در سالهای اخیر رشد و گسترش سریع شهرنشینی و افزایش شتابان جمعیت شهری مشکلات بی شماری را برای شهرها بوجود آورده از جمله تخریب محیط زیست شهری، عدم دسترسی مناسب شهروندان به خدمات شهری، وجود کاربری های شهری ناسازگار با سایر کاربری ها، فقدان عدالت اجتماعی و... در نتیجه لزوم توجه به برنامه ریزی و مدیریت شهری، مطرح شد. شبکه شهری و ساختار شهرنشینی کشور بطور کلی پویایی، کارایی و توانمندی لازم برای تامین نیازها و خواسته های شهرندان و برقراری رفاه، آسایش، امنیت و زیباسازی چشم اندازهای شهری ندارد. از سوی دیگر، تاکید گسترده دیدگاه مدلیک توسعه پایدار شهری بر حفظ محیط زیست شهری، کاهش آلودگی ها، حفظ منابع طبیعی، تمرکززدایی، کاربرد انرژی های جایگزین، بازیافت زباله، دسترسی بیشتر، افزایش اشتغال پایدار و... که به مطرح شدن الگوهای جدید شهرسازی چون شهر اکولوژیک، شهر فشرده، شهر بی اتومبیل و... انجامیده است ضرورت ژرف نگری صاحبنظران، کارشناسان و مسئولان شهری کشور را به ارزیابی، تحلیل و منظور نمودن این الگو در ساختار شهرنشینی کشور را نشان می دهد. در این مقاله که با روش تحلیلی- توصیفی که مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است با تاکید بر مفاهیم توسعه پایدار شهری که محدوده مشترک حوزه های سه گانه توسعه اجتماعی- اقتصادی و زیست محیطی است و با توجه به این که علاوه بر ویژگی های کالبدی شهر، خصوصیات اجتماعی- اقتصادی و فرهنگی ساکنان آن نیز در میزان مصرف انرژی موثر خواهد بود، به معرفی موارد تاثیرگذار در شهرسازی پایدار که نیاز به مطالعه جدی تر در طراحی و توسعه شهری دارد.

شهرنشینی، منظر شهری، معماری پایدار ، انرژی های نوین ،توسعه پایدار