احمد غلامی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، گرایش برنامه ریزی کالبدی

به طورکلی توسعه پایدار شهر مرهون تعاملات پایدار و سازنده انسان با انسان و انسان با محیط می باشد. تعاملاتی که بر اثر آن در طول زمان، شهر از نظر زیست محیطی قابل سکونت، از نظر اقتصادی بادوام، از نظر اجتماعی همبسته و از نظر کالبدی زیبا و دیدنی می گردد. امروزه گردشگری، جایگاه خاص در اقتصاد کشورها داشته و نقش فعال و موثری را در ارتقای ساختار اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها به خصوص کشورهای در حال توسعه دارد. در ایران با وجود فراهم بودن زمینه های مناسب تاریخی- فرهنگی و جاذبه های طبیعی برای جذب گردشگر در شهرها هنوز در طرح های فضایی- کالبدی شهری توجه چندانی به نقش گردشگری و آثار مختلف آن بر توسعه شهری لحاظ نشده است. وجود امکانات و زیرساخت های شهری از جمله عوامل موثر در ایجاد شهر شاد است؛ چراکه بدون داشتن فضاهایی برای گذران اوقات فراغت، فضاهای عمومی که مردم در آن حضور یابند و ارتباطات افزایش یابد و بدون وجود امکانات و خدمات فرهنگی، آموزشی، ورزشی، درمانی و ... به عنوان نیازهای اولیه شهروندان، نمی توان به دنبال ایجاد شهر شاد بود. گردشگری نیز یکی از مهمترین حوزه های زندگی است که باعث ایجاد شادی و در نتیجه رضایت کلی زندگی می شود. هدف مقاله حاضر تحلیل فضایی شاخص های گردشگری و توسعه شهری از دیدگاه اقتصادی با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. گردشگری یکی از بزرگترین صنعت ها در جهان محسوب می شود و آن چنان رشد سریعی داشته که بیش ازیک سوم از ارزش کل تجارت جهانی را به خود اختصاص داده است. طبق گزارش سازمان جهانی گردشگری، یکی ازعوامل اصلی توسعه پایدار اقتصادی و اجتماعی بسیاری از کشورها بوده به طوری که در طی سالیان آتی به بزرگترین صنعتجهان تبدیل خواهد شد. کشور ما ایران نیز از جاذبههای گردشگری بالقوهای برخوردار است. در این رابطه جاذبه هایگردشگری شهری به عنوان یکی از مولفه های اصلی توسعه گردشگری به خصوص در سطح شهرهای بزرگ صنعتی محسوب می گردد.

گردشگری، توسعه شهری، دیدگاه اقتصادی