اثر سامانه کودی هیدروژل – اوره کندرها بر مولفه های فلئورسانس کلروفیل و مورفولوژیکی جو تحت تنش خشکی

به منظور بررسی اثر سامانه کودی هیدروژلی کند رهای حاوی اوره بر مولفه های فلئورسانس کلروفیل و مورفولوژیکی جو تحت تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۹۷-۱۳۹۶ در گلخانه پردیس ابوریحان دانشگاه تهران انجام شد. ترکیب سطوح فاکتوریل به صورت عامل کودی حاوی نیتروژن از منبع اوره در پنج سطح عدم کاربرد کود نیتروژن، معادل ۱۲۵ و ۶۵ کیلوگرم در هکتار نیتروژن به صورت فاقد و دارای سامانه هیدروژلی و عامل تنش خشکی در سه سطح ۷۰، ۵۰ و ۳۰ درصد رطوبت ظرفیت زراعی بودند. تنش خشکی سبب کاهش سطح برگ پرچم شد و کمترین مقدار (۱۲/۱۳سانتی متر مربع) متعلق به تنش شدید بود. همچنین کاهش وزن خشک برگ پرچم، تعداد پنجه و SPAD را در پی داشت. تیمار های دارای سامانه و مقدار بیشتر نیتروژن فاقد سامانه، سبب حصول بیشترین مقادیر فلئورسانس ماکزیمم (Fm) و متغیر (Fv) شدند. در تنش ملایم، تیمار های دارای نیتروژن، بیشترین مقدار Fv/Fo را داشتند و تیمار های دارای سامانه هیدروژلی، بیشترین مقدار شاخص کارائی بر پایه جذب (PIABS) را تولید کردند که برابر با ۶۶/۱ و ۶۰/۱ بود. در تنش خشکی شدید، کم ترین مقدار فلئورسانس حداقل (Fo)، به مقدار بیشتر نیتروژن حاوی سامانه برابر با ۱۰۹۱۳ تعلق داشت. سامانه کودی حاوی بالاترین مقدار نیتروژن، باعث ایجاد بیشترین سطح برگ پرچم (۸/۱۶سانتیمتر مربع)، قطر ساقه (۲/۴میلیمتر) و SPAD (۶/۴۳) شد. می توان نتیجه گرفت که فراهم بودن بهتر نیتروژن در رقم گوهران، اثر مطلوبی بر پارامتر های فلئورسانس کلروفیل و رشدی، به خصوص در تنش خشکی داشت و کاربرد سامانه هیدروژلی می تواند سبب بهبود این صفات شود.

کلیدواژه ها:

پارامتر های فلئورسانس کلروفیل ، سطح برگ پرچم ، قطر ساقه ، Fv/Fo ، PIABS