سروین الهی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر دانشگاه تهران-کارشناس معماری دانش

بی تردید فضاهای سبز و محیط های زیست شهری یکی از اساسی ترین عوامل پایداری حیات طبیعی و انسانی در شهرنشینی نوین به شمار می آیند. یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده فضاهای سبز شهری کمبود منابع آب است. کمبود آب در عصر کنونی یکی از موضوعات بحرانی برای بیشتر کشورها، خصوصاً کشورهای واقع در مناطق خشک و بیابانی از جمله ایران می باشد «Xeriscaping»منظرپردازی خشک رویکردی متداول در سطح جهان است که در مواجهه با شرایط و اقلیم هایی گرم و خشک مطرح می گردد. چنانچه طراحی منظر از نوع زری- اسکیپ بدون آسیب رساندن به کیفیت و زیبایی محیط، مصرف آب را تا 50 درصد کاهش می دهد. مفهوم زری- اسکیپ در طراحی محیط یک مفهوم دوستدار طبیعت است. در راستای این پژوهش راهکارهایی برای اجرایی گشتن دو هدف استفاده بهینه ازمنابع آبی و گسترش فضای سبز کافی و ابداع و اجرای طرح های نوین در طراحی فضای سبز شهری، مورد بحث و بررسی قرار میگیرد.نوآوری این پژوهش در ارائه راهکارهایی اجرایی در راستای پیاده سازی منظرسازی خشک در بو های بیابانی و اقلیم گرم و خشک است

معماری بومی ،اقلیم، معماری پایدار، زری اسکیپ ، بوم های بیابانی،منظرسازی خشک