برابری و عدالت جنسیتی و رفتارهای باروری در شهر اصفهان

با توجه به افزایش مدل خانواده­هایی که هم مرد و هم زن، هر دوشاغل هستند، ماهیت جنسیتی رابطه بین اشتغال و پرورش فرزند، یکی از مسائل مهم برای رفتار فرزندآوری شده است. هدف از این مقاله، بررسی تفاوتهای باروری، بر حسب برابری جنسیتی و عدالت جنسیتی می­باشد. و همچنین، پاسخ به این پرسش، که آیا برابری جنسیتی و عدالت جنسیتی، برای باروری یک مسئله است؟ داده ها از یک پیمایش گذشته نگر از تاریخچه اشتغال و باروری که شامل ۵۵۲ نمونه از زنان ۴۰-۲۰ ساله شهر اصفهان می شود، اخذ شده است. این مقاله برای برآورد اثر برابری جنسیتی و عدالت جنسیتی روی احتمال و الگوی باروری، مدل تحلیل بقا زمان گسسته را به کار برده است. نتایج نشان داد، که برابری جنسیتی در کارهای خانه­داری، احتمال رسیدن به فرزند اول را در فاصله طولانی­تری و احتمال رسیدن به فرزند دوم را در فاصله کوتاهتری بالا می­برد، اما عدالت جنسیتی در کارهای خانه­داری، احتمال رسیدن به فرزند اول و دوم را در فاصله طولانی­تری بالا می­برد. میزان باروری جزئی نشان داد که شاغلان با برابری جنسیتی متعادل، نسبت به زنان شاغل با برابری جنسیتی نامتعادل و زنان شاغل راضی از تقسیم کارهای خانه­داری، نسبت به زنان شاغل ناراضی از تقسیم کارهای خانه­داری، فرزند بیشتری به دنیا می­آورند.

کلیدواژه ها:

باروری ، برابری جنسیتی ، عدالت جنسیتی ، اشتغال زنان ، تحلیل بقا زمان گسسته