تفاوت های قومی در تقاضا برای روش های دائمی و طولانی اثر پیشگیری از حاملگی در شهر ارومیه

با کاهش ایده آل ها و تمایل به فرزندآوری، تقاضا برای روش های دائمی و طولانی اثر پیشگیری از حاملگی افزایش می‎یابد. هدف از این مقاله بررسی شیوع و برآورد تقاضا برای روش های دائمی و طولانی اثر پیشگیری از حاملگی و تبیین تفاوت های قومی در تقاضا برای این روش ها در میان زنان کرد و ترک همسردار ۴۹-۱۵ ساله ی شهر ارومیه است. داده ها از پیمایش باروری ارومیه که در خرداد و تیر ۱۳۹۳ بر روی نمونه ای بالغ بر ۷۷۰ خانوار انجام شد اقتباس شده است. نتایج از عمومیت بیش تر روش های پیشگیری از حاملگی در میان ترک ها در مقایسه با کردها (۵/۹۱ درصد در مقابل ۱/۸۲ درصد) حکایت دارد. ترک ها در مقایسه با کردها، هم بیش تر از روش های دائمی و طولانی اثر پیشگیری از حاملگی استفاده می کنند (۷/۴۵ درصد در مقابل ۸/۲۰ درصد)، و هم تقاضای بیش تری (۸۲ درصد در مقابل ۵۷ درصد) برای استفاده از این روش ها دارند. تحلیل های چندمتغیره نشان داد که قومیت در کنار مشخصه های جمعیتی نقش مهمی در پیش بینی احتمال تقاضا برای روش های دائمی و طولانی اثر پیشگیری از حاملگی دارد. شکاف میان استفاده و تقاضا در هر دو گروه قومی قابل توجه و تفاوت ها از نظر آماری معنادار است. برآورده نشدن این تقاضا می تواند به افزایش حاملگی های ناخواسته و سقط جنین عمدی در میان زنان کرد و ترک منجر شود.

کلیدواژه ها:

بهداشت بارداری ، پیشگیری از حاملگی ، روش های موقت ، روش های دائمی و طولانی اثر ، قومیت ، زنان ، ارومیه