تغییرات ریزساختار و سختی ناحیه متاثر از حرارت اتصالات جوش آلیاژ آلومینیوم AA۶۰۸۲-T۶۵۱

در این مقاله به بررسی تغییرات ریزساختار و سختی ناحیه متاثر از حرارت جوشکاری آلیاژ AA۶۰۸۲-T۶۵۱ پرداخته شده است. برای این منظور از سختی سنجی، ریزسختی سنجی و میکروسکوپ های الکترونی روبشی و عبوری مجهز به EDS استفاده شد. سختی فلزپایه ۱۱۲ ویکرز بود که برای آلیاژ ۶۰۸۲ در شرایط رسوبسختی، مناسب است. بررسی تغییرات سختی براساس فاصله از مرز ذوب نشانداد که سختی تمام قسمت های HAZ وسیع ایجاد شده در اثر حرارت جوشکاری، از فلزپایه کمتر است. با این وجود سختی ناحیه PMZ در مجاورت مرز ذوب به دلیل انحلال کامل رسوبات Si۲Mg و پیرسازی طبیعی بعدی بیشتر از سایر قسمت ها بود. در پروفیل سختی ناحیه HAZ تمام نمونه ها یک دره سختی با مقدار سختی حدود ۵۵ ویکرز (نصف فلز پایه) وجود داشت. ارزیابی ریزساختاری ʺ نشان داد که در این قسمت، رسوبات β موجود در فلزپایه به β تبدیل شدهاند و این قسمت فراپیر شده است. علاوه بر فراپیرشدن، بازیابی نابجایی ها و کاهش چگالی آنها نیز به عنوان عامل دیگر نرمشدگی HAZ شناسایی شد. رسوبات ۲Si۳(Fe,Mn)۱۵Al-α با مورفولوژی بلوکی و خط چینی در ریزساختار فلزپایه مشاهده شد. این رسوبات در ناحیه PMZ بیشتر به صورت بلوکی با جایگیری ترجیحی بر مرزدانه های کشیده نوردی بودند. فازهای کروی غنی از منگنز با ابعاد زیرمیکرونی، در ناحیه HAZ نسبت به فلزپایه بدون تغییر بودند.

کلیدواژه ها:

آلیاژ آلومینیوم ۶۵۱T-۶۰۸۲AA ، ناحیه متاثر از حرارت جوشکاری ، بازیابی نابجایی ، رسوبات Si۲Mg ، فرا پیر شدن