زهرا پیرقدیمی - کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی گرایش مدیریت استراتژیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت،

یکی از عناصر عمده در مدیریت، برنامه ریزی است. برنامه ریزی شالوده عناصر مدیریتی و فرایندی است که سازمانها در قالب آن همه فعالیتها و کوشش های خود را درمورد اهداف موردنظر، راه رسیدن به آن و چگونگی طی مسیر را در یکدیگر ترکیب وادغام کرده و هدف از اجرای آن دستیابی به نتایج سازمانی می باشد. از آنجا که امروزه منابع انسانی با ارزش ترین عامل تولید و مهمترین سرمایه هر سازمان و منبع اصلی زاینده مزیت رقابتی وایجاد کننده قابلیت های اساسی هر سازمان هستند، یکی از عمده ترین برنامه ریزی های سازمانی، برنامه ریزی منابع انسانی است. با توجه به اینکه منابع انسانی، منبع استراتژیک برای سازمانها محسوب می شود، جزء مهم ولاینفک مباحث برنامه ریزی استراتژیک است و اکثر برنامه ریزی های سازمانی و منابع انسانی ماهیت راهبردی دارند. از اصلی ترین عواملی که موجب نگرش جدید در برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی شده است روند تغییرات و دگرگونیهای تکنولوژیک، اجتماعی و اقتصادی در محیط داخلی و خارجی سازمان هاست که همواره با آن مواجه اند. اگر سازمانها می خواهند همسو با این تغییرات باشند بایستی نگرش جامع و راهبردی داشته والزامات گوناگونی را مدنظر قرار دهند. با توجه به اهمیت مدیریت و برنامه ریزی منابع انسانی، نگارنده در پژوهش حاضر با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی درصدد بررسی جایگاه مدیریت و برنامه ریزی استراتژیک منابع انسانی در سازمان ها برآمده است.یافته های پژوهش حاکی از آن است : فقدان نگرش استراتژیک و بلندمدت به مدیریت منابع انسانی در سازمان ها، تاثیرات منفی عدیدهای در برنامه ریزی صحیح فرآیندهای ورودی، نگهداری و خروجی کارکنان در سازمان بر جا خواهد گذاشت و سبب کاهش بهره وری، اثربخشی و عدم تحقق ماموریت سازمان خواهد شد. بنابراین برنامه ریزی استراتژیک منابع انسانی به مثابه رکن اساسی بهبود عملکرد سازمان شناخته می شود و پرداختن به آن، برای افزایش اثربخشی و کارایی فعالیت های مدیریت و توسعه منابع انسانی سازمان ها، امری ضروری است.

مدیریت، مدیریت استراتژیک، برنامه ریزی استراتژیک، منابع انسانی، سازمان