بررسی نقش میانجی پیچیدگی سازمانی در تاثیر برنامه ریزی منابع انسانی و نوآوری سازمان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر برنامه ریزی منابع انسانی و نوآوری سازمان با نقش واسطه ای پیچیدگی سازمانی از دیدگاه کارکنان ( مطالعه موردی: کارکنان شهرداری شیراز ) انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری ، ۳۰۰۰ نفر از کارکنان امور مالی و کلیه مدیران و معاونین و کارشناسان امور مالی حوزه ها، ۲۴ حوزه از معاونت ها، مناطق شهرداری و سازمان های وابسته شهرداری شیراز و پیمانکاران میباشند. با توجه به اینکه تعداد جامعه مورد نظر محدود می باشد با استفاده از کرجسی و مورگان ، حجم نمونه ۳۵۳ نفر تعیین گردید. و پرسشنامه ها از طریق نمونه گیری طبقه ای توزیع گردید و جهت جمع آوری اطلاعات و دستیابی به اهداف، از پرسشنامه های استاندارد استفاده شده است. روایی پرسشنامه ها از نظر محتوایی حاصل شده و پایایی پرسشنامه ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ تایید گردیده است. برای تجزیه و تحلیل داده از تحلیل عاملی و مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار پی ال اس استفاده گردیده است. نتایج پژوهش نشان داد برنامه ریزی منابع انسانی بر نوآوری سازمانی تاثیر معناداری دارد.برنامه ریزی منابع انسانی بر پیچیدگی سازمانی تاثیر معناداری دارد. پیچیدگی سازمان بر نوآوری سازمانی تاثیر معناداری دارد.برنامه ریزی منابع انسانی بر نوآوری سازمانی با نقش میانجی پیچیدگی سازمانی تاثیرمعناداری دارد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی منابع انسانی ، نوآوری سازمان ، پیچیدگی سازمانی ، شهرداری شیراز