اثربخشی آموزش صلح برشایستگی تحصیلی و جهت گیری مثبت دانش آموزان نسبت به مدرسه

این پژوهش با هدف، بررسی اثربخشی آموزش صلح، برشایستگی تحصیلی و جهت گیری مثبت دانش آموزان نسبت به مدرسه، به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با درنظر گرفتن گروه کنترل و پیگیری یک ماهه انجام شده است. جامعه آماری آن، دانش آموزان دختردوره اول متوسطه منطقه ۱۹، آموزش و پرورش شهرتهران(۵۹۰۱ نفر) بوده که درسال تحصیلی۱۳۹۹-۱۳۹۸در مدارس این منطقه مشغول به تحصیل بوده اند. حجم نمونه،۴۰ نفردانش آموز پایه های مختلف آموزشی دوره اول متوسطه، علاقه مند به همکاری درمطالعه بوده که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده-اند. ابزارهای گردآوری داده ها، پرسشنامه ارزشیابی شایستگی تحصیلی ACESدی پرناوالیوت(۱۹۹۹) وپرسشنامه سنجش جهت گیری مثبت نسبت به مدرسه، ابوالمعالی واحمدی (۱۳۹۶) بوده است. پس از اجرای پیش آزمون،گروه آزمایش طی۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای در۸ هفته مداوم، تحت آموزش صلح قرارگرفته و گروه کنترل، نیز هیچ گونه آموزشی دراین زمینه دریافت نکردند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرراستفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش صلح دررشد شایستگی تحصیلی دانش آموزان در مولفه های(مهارت های تحصیلی-وتوانمندسازهای تحصیلی)وجهت گیری مثبت دانش آموزان درمولفه نگرش نسبت به همکلاسی ها، تاثیرمثبت داشته است و این تاثیر پس ازمرحله پیگیری پایدارمانده است (۰۱/۰ p<). نتایج این پژوهش حاکی ازضرورت یادگیری چگونه باهم زیستن است. آموزش صلح باتاثیرگذاری برمهارت-هاوتوانمندسازهای تحصیلی و همچنین ایجاد نگرش مثبت نسبت به همکلاسی ها، موجبات رشد شایستگی تحصیلی و بهبود روابط بین دانش آموزان درمدرسه را فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

آموزش صلح ، شایستگی تحصیلی ، جهت گیری مثبت