محاسبه نسبت دز جذبی بافت های مختلف به آب برای شتابدهنده های درمانی الکتا ۲۵ مگاولتی و زیمنس ۶ مگاولتی

در این مقاله نسبت دز جذب شده در بافت­ های ماهیچه، خون و استخوان نسبت به آب برای شتابدهنده­ های درمانی الکتا ۲۵ مگاولتی و زیمنس ۶ مگاولتی با استفاده از روش تحلیلی مبتنی بر نظریه حفره و شبیه ­سازی مونت کارلو محاسبه شده است. برای تایید صحت این روش ­ها، نسبت دز جذبی در هوا به آب در میدان تابشی کبالت-۶۰ به ­صورت تجربی در آزمایشگاه استاندارد ثانویه اندازه ­گیری شد. اختلاف نسبی میان نتایج محاسبات و اندازه­ گیری­ ها کم­تر از ۱۰% است که صحت روش محاسباتی و شبیه­ سازی را تایید می­ کند. نسبت دز جذبی در ماهیچه و خون به آب به دلیل نزدیکی ساختار اتمی و چگالی این دو بافت به آب، در حدود یک است. نسبت دز جذبی در استخوان به آب به ترتیب ۹۶/۰ و ۹۱/۰ در میدان تابشی شتابدهنده­ های درمانی الکتا ۲۵ مگاولتی و زیمنس ۶ مگاولتی محاسبه شد که ناشی از اختلاف ساختار اتمی و چگالی استخوان و آب است. همچنین نتایج به­ دست آمده نشان می­ دهند که نسبت دز جذبی در بافت­ های مختلف نسبت به آب به انرژی میدان تابشی نیز بستگی دارد. نتایج این مقاله می تواند در تعیین دز جذبی در ارگان­ های مختلف بدن در برنامه طراحی درمان مفید باشد.  

کلیدواژه ها:

Absorbed dose ، Medical accelerator ، Treatment Planning System ، Analytical Method ، Cavity Theory ، Monte Carlo simulation ، دز جذبی ، شتابدهنده پزشکی ، برنامه طراحی درمان ، روش تحلیلی ، نظریه حفره ، شبیه سازی مونت کارلو.