پایش خشک سالی با سنجش ازدور و سامانه Google Earth Engine (موردمطالعه : استان مرکزی)

خشک سالی در مناطق خشک و نیمه خشک جهان منجر به خسارت های زیادی می شود بنابراین پایش و مدیریت آن امری ضروری است. سنجش ازدور و استفاده از تصاویر ماهواره ای به عنوان ابزاری مفید برای پایش مکانی و زمانی خشک سالی موردتوجه محققین واقع شده است. روش های سنتی برای مدیریت این بحران بسیار زمان بر است بنابراین لزوم استفاده از تصاویر ماهواره ای بسیار بااهمیت است. پردازش تصاویر ماهواره ای در نرم افزارهای آفلاین، به دلیل حجم زیاد تصاویر زمان بر بوده و محدودیت هایی را به دنبال دارد. سامانه Google Earth Engine این قابلیت را فراهم می کند که در بستر وب و با کدنویسی، شاخص های خشک سالی برای مدیریت این بحران را محاسبه و پیاده سازی کرد. هدف از این مقاله، مطالعه و بررسی خشک سالی در بازه زمانی سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹ در استان مرکزی بوده است. برای دستیابی به این هدف، با مطالعه تحقیقات پیشین، شاخص های مناسب برای پایش خشک سالی شامل شاخص اختلاف نرمال شده پوشش گیاهی (NDVI)، شاخص وضعیت پوشش گیاهی (VCI)، شاخص وضعیت دما (TCI) و شاخص بارش (PCI) انتخاب شدند. این شاخص ها با تصاویر LANDSAT۸ و TRMM در سامانه Google Earth Engine، برای دوره زمانی مدنظر و درمقیاس زمانی سالیانه محاسبه شدند. نتایج حاصل با شاخص بارش (PCI) به صورت سالیانه مقایسه و مورد بررسی دقیق قرار گرفتند. نتایج نشان داد که شاخص TCI بیشترین همبستگی را با شاخص بارش دارد و همچنین بیشترین خشک سالی مربوط به سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ بوده است که ۷۰ درصد استان دارای خشک -سالی های خفیف، متوسط و شدید بوده است.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، سنجش ازدور ، .VCI ، TCI ، PCI ، NDVI ، Google Earth Engine