بررسی رابطه تفاوت های فردی در فارسی آموزان سطوح مختلف در کلاس های آموزش زبان فارسی به عنوان زبان دوم (تمایل به برقراری ارتباط، هوش اجتماعی و انگیزه)

هدف این پژوهش بهطور خاص افزایش درک و آگاهی ما از رابطه بین عوامل مربوط به تفاوتهای فردی در آموزش زبان بهویژه عوامل تمایل به برقرای ارتباط، هوش اجتماعی و انگیزش است. دو متغیر جنس و سطح دانش زبانی نیز در این پژوهش موردبررسی قرار گرفته است. برای پاسخ به سه پرسش و بررسی فرضیههای پژوهش ۱۶۸ نفر از فارسیآموزان بزرگ سال سطوح مختلف زبانی (۷۹ زن و ۸۹ مرد) در دانشگاههای مختلف، به پرسش نامه ۴۴ گویهای پاسخ دادند. نتیجه تحلیل آماری و آزمونهای مختلف برای بررسی دادههای مربوط به متغیرهای تمایل به برقراری ارتباط WTC و مولفههای انگیزش و هوش اجتماعی نشان داد که روابط این سه متغیر با یکدیگر کاملا معنادار است و فقط رابطه تمایل به برقراری ارتباط و خودبایدی در فارسیآموزان دختر معنادار نیست. روابط بین متغیر تمایل به برقراری ارتباط با چهار متغیر خودآرمانی، تجربه یادگیری، انگیزش کلی و هوش اجتماعی در فارسیآموزان پسر قویتر از دختران است و رابطه بین متغیرهای هوش اجتماعی و انگیزش در فارسیآموزان دختر از پسران قویتر است. تحلیل دادهها براساس سطوح زبانی نشان داد در سطح مقدماتی روابط بین متغیر تمایل به برقراری با سه متغیر خودآرمانی، تجربه یادگیری و انگیزش کلی و نیز رابطه متغیر هوش اجتماعی و انگیزش قویتر از سایر سطوح زبانی است. در سطح میانی افزایش متغیر تمایل به برقراری ارتباط موجب کاهش معنادار متغیر خودبایدی میشود و رابطه متغیر تمایل به برقراری ارتباط و هوش اجتماعی در سطح میانی بیشتر از سطوح دیگر است.

کلیدواژه ها:

Individual differences ، Willingness to communicate ، Social intelligence ، L۲ motivation self system ، Teaching Persian as a second language ، تفاوت های فردی ، تمایل به برقراری ارتباط ، هوش اجتماعی ، نظام خودهای انگیزشی زبان دوم