اثر بخشی تمرینات هوازی بر ارتقای کیفیت زندگی افراد با نشانگان داون و خانواده ی آنها

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 232

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CIPSA08_144

تاریخ نمایه سازی: 14 فروردین 1401

چکیده مقاله:

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تمرینات ورزشی هوازی بر ارتقای کیفیت زندگی هنروران با نشاگان داون و خانواده ی آنها می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه هنروران دارای نشانگان داون به همراه خانواده ی ثبت نامی آنها در فرهنگسرای منطقه ۲۱ میباشد که به روش نمونه گیری در دسترس مرکز به تعداد ۲۰ خانوار که به روش تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند، ملاک ارزیابی سن یا جنسیت نمی باشد. فقط حضور در کلاس و انجام تمرینات ورزشی هوازی ملایم بر اساس برنامه اهمیت داشت، تمرینات بسیار ساده - کششی و آمادگی با هدف تاثیر آن بر کیفیت زندگی میباشد که بصورت مجازی و یا حضوری انجام پذیرفت؛ روش کار؛ آزمودنی ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با مقیاس فرم کوتاه پرسش نامه کیفیت زندگی مورد ارزیابی قرار گرفتند، گروه آزمایشی در کل به مدت۶ ماه ۳) ماه اول هر هفته ۳ جلسه۱۵ دقیقه ای و ۳ ماه بعد هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه ۳۰ دقیقه) در تمرینات ورزشی هوازی (شامل مراحل: -۱ گرم کردن بدن -۲ حرکات کششی و نرمشی -۳ انجام تمرینات ملایم اندامهای فوقانی و تحتانی -۴ نفس گیری قبل از شروع کلاس هنردرمانی (آموزش بازیگری) شرکت کردند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. تمرینات ورزشی هوازی به عنوان متغیر مستقل و کیفیت زندگی به عنوان متغیرهای وابسته محسوب میشوند.به منظور جمع آوری داده از پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی Quality of Life α =۰\۷۱ و برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss از آزمون کالموگروف- اسمیرنوف و آزمون Mann Whitney U test استفاده شد .(۰/۰۵ = α) استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد افراد با نشانگان داون که در فعالیت ورزشی شرکت کردند نسبت به افراد غیر فعال در نمره کلی سلامت روانی (P =۰۰۱/۰) و خرده مقیاس های علائم جسمانی P= ۰۰۱/۰)، نمره کیفیت زندگی (P = ۰۰۱/۰)، محدودیت ایفای نقش به دلایل روانی (هیجانی) (P = ۰۳/۰)، عملکرد اجتماعی (P = ۰۰۱/۰)، محدودیت ایفای نقش به دلایل جسمانی (p = ۰۱/۰) و سلامت عمومی (P = ۰۳/۰) دارای وضعیت خوبی بودند و کیفیت زندگی افراد داونی که ورزش منظم داشتند با افرادی که فعالیت ورزش مناسبی نداشتند تفاوت معنا داری دارد.نتیجه گیری: به طور کلی بر اساس یافته های تحقیق نشان داد که فعالیت ورزشی منظم خانوادگی میتواند موجب بالا رفتن کیفیت زندگی اعضا خانواده و خود فرد با نشانگان داون شود و از لحاظ اقتصادی بجهت بالا بردن سطح سلامت و عدم مراجعه به پزشک و درمانگر؛ ورزش یکی از موارد مهم در ارتقای سطح سلامت نیز میباشد، لذا پیشنهاد میشود در برنامه روزانه آنها برنامه های ورزشی متوالی و سبک گنجاده شود.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

محسن قادری

کارشناس ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه ازاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران