عثمان عبداللهی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد، مهاباد، ایران
کیومرث کریمی - گروه روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد، مهاباد، ایران

پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی با فریبکاری تحصیلی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه میپردازد. روش پژوهش همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه دوازدهم شهر سقز که در سال تحصیلی ۴۸۰۰) ۹۹/۱۴۰۰نفر) مشغول به تحصیل بوده اند. تعداد ۲۴۰ نفر از آنها بعنوان نمونه آماری انتخاب شد. که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از ۸ مدرسه و ۳ رشته تحصیلی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس خودکارآمدی تحصیلی مورگان-جینکز (۱۹۹۹) و پرسشنامه فریب کاری تحصیلی فارنسه و همکاران (۲۰۱۱) بود. همچنین تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیات تحقیق با استقاده از آمار استنباطی و مدلسازی معادلات ساختاری (SEM) و به کمک نرم افزارهای آماری SPSS۲۳ و SMART PLS۲ صورت گرفت. نتایج حاصل از معادلات ساختاری نشان داد که خودکارآمدی تحصیلی با فریبکاری تحصیلی sig= ۰/۰۰۰)؛ (r= -۰/۳۶۶ تاثیر مستقیم و معناداری دارد پس خودکارآمدی تحصیلی سبب کاهش و عدم فریبکاری تحصیلی در میان دانش آموزان میشود. و دانش آموزانی که از خودکارآمدی تحصیلی بالایی برخوردارند و خود را به موفقیت نزدیک می بینند کمتر سراغ فریب کاری رفته و کمتر فریبکاری تحصیلی از خود نشان میدهند.

خودکارآمدی تحصیلی ، فریبکاری تحصیلی ، دانش آموزان