آوا نادری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه پترولوژی، دانشکده زمین شناسی ، دانشکدگان علوم، دانشگاه تهران
علی کنعانیان - استاد دانشکده زمین شناسی ، دانشکدگان علوم، دانشگاه تهران
عبدالرحمان رجبی - استاد دانشکده زمین شناسی ، دانشکدگان علوم، دانشگاه تهران
فرهاد زال - دکتری پترولوژی، گروه صنعتی و معدنی رسا کانسار ایرانیان

منطقه موردمطالعه در بخش جنوب بلوک لوت و در زون زمین درز سیستان قرارگرفته است . قدیمی ترین واحد سنگی در این منطقه فلیش ها (ماسه سنگ ، سیلتستون و شیل ) به سن ائوسن است که یا با توده های نفوذی مونزودیوریتی قطع شده اند و یا توسط سنگ های خروجی آندزیت پورفیری ، داسیت و ریوداسیت های پورفیری به سن الیگوسن پوشیده شدهاند. سنگ های آذرین منطقه غالبا بافت های پورفیری و پوئی کلیتیک دارند و حاوی بلورهای درشت پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن ، آمفیبول و کوارتز در زمینه دانه ریز کانی های بیوتیت ، آپاتیت ، مگنتیت و زیرکن می باشند. سنگ های آذرین منطقه ازلحاظ ژئوشیمیایی مشخصات بارز سری ماگمایی کالک آلکالن را نشان می دهند. داده های حاصل از آنالیز ریزپردازشی بیانگر این است که آمفیبول ها در محدوده کلسیک واقع شده و ترکیب آنها از مگنزیوهورنبلند تا چرماکیت متغیر است . محتوی Na۲O و Al۲O۳ در مقابل SiO۲ در آمفیبولها و کلینوپیروکسن ها، بیانگر ارتباط آنها با محیط زمین ساخت فرورانشی (S- Amph) و قرابت سابآلکالن آنها است . ترکیب پلاژیوکلازها از آندزین تا اولیگوکلاز متغیر است . فشار تبلور آمفیبول در سنگ های آذرین تک تلار، ۶ کیلو بار (عمق حدود ۲۲ کیلومتر) و دمای تبلور مذاب سازنده این سنگ ها، بر اساس دماسنجی کلینوپیروکسن ، حدود ۱۲۰۰ درجه سانتی گراد برآورد شده است .

کلینوپیروکسن ، آمفیبول، پلاژیوکلاز، شیمی کانی ، دما- فشارسنجی ، تک تلار