مقایسه اثر بخشی داروی هیدرو کلرو تیازید با اسپری بینی دسموپرسین در درمان شب ادراری در کودکان مراجعه کننده به درمانگاه نفرولوژی کودکان در شهرستان همدان در طی نیمه دوم سال ۹۷

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 91

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SRCSRMED07_106

تاریخ نمایه سازی: 14 فروردین 1401

چکیده مقاله:

مقدمه: شب ادراری یکی از مشکلات نسبتا شایع در دختران و پسران در دوران کودکی است که باعث بروز مشکلاتی برای فرد و خانواده از جمله تنش روانی می شود. جهت درمان شب ادراری روش های مختلف درمان دارویی و غیر دارویی مورد استفاده قرار گرفته است. این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی اسپری بینی دسموپرسین و هیدرو کلرو تیازید در درمان شب ادراری در کودکان انجام شد.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی یک سو کور، تعداد ۱۸۰کودک مبتلا به شب ادراری اولیه مراجعه کننده به درمانگاه نفرولوژی کودکان شهر همدان در سال ۱۳۹۷ به صورت تصادفی با روش بلوک های چهارتایی در دو گروه درمانی دسموپرسین به همراه هیدروکلروتیازید (گروه مداخله) و دسموپرسین به تنهایی (گروه کنترل) تخصیص داده شدند. نتایج و پیامد درمان در هر دو گروه تا ۶ ماه زیر نظر پزشک متخصص پیگیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۱ و روش های آمار توصیفی و استنباطی (مجذور کای، تیمستقل) استفاده گردید.یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن کودکان در گروه مداخله و کنترل به ترتیب ۲/۴۸±۸/۶۹ و ۲/۸۹±۹/۲۵ سال بود (P=۰.۱۹۴). از نظر جنسیت، اکثریت کودکان در گروه مداخله (۶۷/۵%) و کنترل (۶۱/۳%) پسران بودند. درصد فروانی بهبودی شب ادراری اولیه طی ۶ ماه پیگیری در گروه مداخله و کنترل به ترتیب ۰/۹۰ و ۷۲/۵ درصد بود(P=۰.۰۰۵). میانگین و انحراف معیار سن کودکان مبتلا به شب ادراری بهبود یافته و بهبود نیافته به ترتیب ۲/۶۲±۹/۰ و ۳/۰۳±۷/۸۷ سال بود(P=۰.۸۱۴) و فراوانی بهبودی شب ادراری در پسران و دختران به ترتیب ۸۰/۶ و ۸۲/۵ درصد بود(P=۰.۷۷۱)نتیجه گیری: در درمان شب ادراری کودکان، ترکیب دارویی هیدروکلروتیازید ۵۰ میلی گرم با اسپری نازال دسموپرسین ۱۰میکروگرم در مقایسه با مصرف اسپری نازال دسموپرسین ۱۰میکروگرم به تنهایی به طور معنی داری اثربخشی درمان را افزایش می دهد.

نویسندگان

زهرا صنائی

گروه پزشکی اجتماعی، دفتر توسعه آموزش پزشکی (EDO) دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

جلال الدین امیری

گروه کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

رحیم پورامیری

گروه کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

فهیمه احمدوند

دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران