اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر قدرت ایگو، خلق و خو و افکار خودکشی در بین دختران اقدام کننده به خودکشی استان ایلام

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر قدرت ایگو، خلق و خو و افکار خودکشی در بین دختران اقدام کننده به خودکشی در استان ایلام بود. روش پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون–پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بوده و جامعه آماری مطالعه شامل کلیه دختران ۱۸ تا ۲۴ سال استان ایلام که در سال ۹۸-۱۳۹۷ اقدام به خودکشی کرده و به مراکز درمانی علوم پزشکی استان ایلام مراجعه کرده اند، که تعداد ۴۰ نفر به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت همتاسازی (براساس سن، تحصیلات و وضعیت تاهل) در گروه های آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) جایگزین گردیده است. ابزار مورد استفاده مقیاس خلق و خو (کلنینجر و همکاران، ۱۹۹۴) مقیاس قدرت ایگو(بارون، ۱۹۹۵)، سنجش افکار خودکشی(پرسشنامه افکار خودکشی بک، ۱۹۶۱) می باشد. داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاکی از اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر افکار خودکشی ، خلق و خو و قدرت ایگو در مرحله پس آزمون و پیگیری در بین دختران اقدام کننده به خودکشی استان ایلام می باشد. به طوریکه، آموزش مهارتهای زندگی باعث کاهش افکار خودکشی و افزایش خلق و خو و قدرت ایگو در بین دختران نمونه پژوهش اقدام کننده به خودکشی استان ایلام شده و تاثیر آن در طول زمان حفظ می شود

کلیدواژه ها:

مهارتهای زندگی ، قدرت ایگو ، خلق و خو ، افکار خودکشی ، استان ایلام