مدل ساختاری احساس تنهایی بر اساس گرایش شخصیت خودشیفتگی و کیفیت ارتباط والد-کودک در افراد با ساخت شخصیت مرزی

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی ساخت شخصیت خودشیفتگی در رابطه بین کیفیت روابط والد- کودک و احساس تنهایی در افراد با گرایش شخصیت مرزی انجام شد.روش  کار: روش تحقیق توصیفی – همبستگی بود و جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مراجعه کنندگان با گرایش شخصیت مرزی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی  شهر قم در بازده زمانی ۹ ماه از تیرماه ۱۳۹۹ تا اسفندماه ۱۳۹۹ بودند. تعداد ۵۵۶ نفر از افراد به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه احساس تنهایی آشر و همکاران (۱۹۸۴)، مقیاس نگرش فرزند نسبت به پدر و مادر هادسون و راپی (۲۰۰۱)، مقیاس خودشیفتگی مارگولیس و توماس (۱۹۸۰) و پرسشنامه سازمان شخصیت کرنبرگ و کلارکین (۱۹۹۵) بود.نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل همبستگی نشان داد بین ساخت شخصیت خودشیفته و احساس تنهایی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰۱/۰>P) و بین کیفیت روابط والد - کودک و احساس تنهایی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰۱/۰>P). همچنین مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد خودشیفتگی به صورت مثبت و معنادار رابطه بین کیفیت روابط والد- کودک و احساس تنهایی را میانجیگری می کند.نتیجه گیری: پیشنهاد می شود آموزش فرزندپروری سالم به منظور پیشگیری از ایجاد الگوهای شخصیتی ناسالم در فرزندان صورت گیرد و احتمال ابتلا به اختلالات شخصیت در بررسی احساس تنهایی و افسردگی لحاظ شود.

کلیدواژه ها:

شخصیت خودشیفتگی ، کیفیت روابط والد- کودک ، احساس تنهایی ، شخصیت مرزی