بررسی فقه الحدیثی و دیدگاه مفسران درباره روایت «حب علی بن ابی طالب حسنه ...»

روایات بسیاری بر محبت اهل بیت علیهم السلام تاکید نموده و آثارش را بیان کرده اند. نگاه سطحی به مفهوم برخی از این روایات، موجب اباحه گری می شود. روایت «حب علی بن ابی طالب حسنه لا تضر معها سیئه...»، نمونه ای از این روایات است که موجب طرح دیدگاه های متفاوتی شده که در متن حاضر بررسی می شود. این نوشتار به روش کتابخانه ای و با رویکرد توصیفی- تحلیلی، در پی عرضه مفهوم درست روایت است. یافته پژوهش عبارت است از این که با استناد به برخی آیات قرآن و با مراجعه به تفاسیر و حدیث معتبر امالیشیخ مفید و صحیحه امالی شیخ طوسی، حب واقعی ملازم اطاعت بوده و از مفاهیم درست روایت آن است که سیئه در آن، به معنای گناهان کوچک است و حب علی (ع) سبب آمرزش صغایر می شود. تحلیل درست دیگر آن است که دوستی با علی (ع)، حسنه ای است که هیچ گناهی اثر آن را حبط و بی اثر نمی کند؛ زیرا ایمان کامل، با حب اهل بیت علیهم السلام محقق می شود. 

کلیدواژه ها:

قرآن ، روایات ، مفسران ، محبت ، فقه الحدیث ، روایت حب علی بن ابی طالب