زهرا محمد زمانی
ایمان همت یار
مسعود شریف زاده
نرگس حاج ابوطالبی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین تاب­ آوری، ویژگی­ های شخصیتی هگزاکو و پریشانی روان شناختی با اضطراب ناشی از بیماری کرونا در ساکنین شهر تهران بود. طرح پژوهش، کمی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه شهروندان شهر تهران در سال زمستان ۱۳۹۹ و بهار ۱۴۰۰ بودند. به این منظور تعداد ۶۰۰ نفر از این افراد با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب خواهند شد و به مقیاس اضطراب بیماری کرونا (CDAS) علیپور و همکاران (۱۳۹۸)، مقیاس تاب ­آوری (RISC) کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، سیاهه شخصیت هگزاکو (۲۴-BHI) دی ورایز (۲۰۱۳) و پرسشنامه پریشانی روان شناختی کسلر (K-۱۰) کسلر و همکاران (۲۰۰۳) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین تاب­ آوری، ویژگی­ های شخصیتی هگزاکو (صداقت-فروتنی، برون­گرایی، توافق، وظیفه شناسی و باز بودن) با اضطراب کرونا رابطه منفی و معناداری وجود دارد (۰/۰۱>P). بین ویژگی شخصیتی هگزاکو (هیجان­ پذیری) و پریشانی روان شناختی با اضطراب کرونا رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰/۰۱>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که ۶۰/۷ درصد واریانس اضطراب کرونا به وسیله تاب ­آوری، ویژگی­ های شخصیتی هگزاکو و پریشانی روان شناختی تبیین می شود. یافته های این پژوهش نشان می­ دهد که تاب ­آوری، ویژگی ­های شخصیتی هگزاکو و پریشانی روان شناختی نقش مهمی در پیش ­بینی اضطراب ناشی از بیماری کرونا در ساکنین شهر تهران دارند.

اضطراب ناشی از بیماری کرونا, تاب آوری, ویژگی های شخصیتی هگزاکو, پریشانی روان شناختی.