ارزیابی تنوع ژنتیکی آفتابگردان (.Helianthus annuus L) با استفاده از نشانگر RAPD

در این مطالعه، تنوع ژنتیکی و گروه بندی تعدادی از لاین های اصلاحی آفتابگردان حاصل از برنامه های اصلاحی مختلف، بااستفاده از نشانگر RAPD انجام شد. از ۹ آغازگر و ۲۵ لاین آفتابگردان استفاده شد. ۷۳ مکان ژنی مشاهده شد که ۵۳ مکان ژنیچند شکل را نشان داد. نوارهای باندی بر اساس یک، بیانگر الگوهای باندی یکسان (تشابه ژنتیکی کامل) و صفر، بیانگرعدموجود باندهای مشترک (عدم تشابه ژنتیکی) کدگذاری شد. کمترین درصد چند شکلی مشاهده شده مربوط به آغازگر P۷ وبیشترین درصد مربوط به آغازگرهای P۴ ، P۱ و P۹ بود. برای تعیین میزان تشابه، از ضریب تشابه دایس و جاکارد استفادهگردید و بر اساس آن لاین های مورد مطالعه را در ۸ گروه قرار داد. با استفاده از ضریب تشابه دایس و جاکارد، کمترین تشابهبین دو لاین SF۰۲۶ و SF۱۱۹ و بیشترین تشابه بین دو لاین SF۰۱۲ و SF۰۲۶ مشاهده شد. تجزیه و تحلیل کلاستر نشان دادکه تنوع گسترده ای در نمونه های جمع آوری شده وجود دارد به نحوی که متوسط تشابه براساس داده های حاصل ازنشانگرهای RAPD و ضریب تشابه جاکارد ۱۰/۸۸ بود. درصد چند شکلی بالا (۷۱/۹۸) بیانگر وجود تنوع ژنتیکی در بین لاین ها و قابلیت نشانگری RAPD و شناسایی آن می باشد.

کلیدواژه ها:

تجزیه ی خوشه ای ، تجزیه به مختصات اصلی ، نشانگر RAPD