تاثیر محلول پاشی پلی آمین پوتریسین بر رنگریزه های فتوسنتزی عدس در شرایط کم آبی

تنش خشکی از مهم ترین عوامل محدودکننده رشد و عملکرد محصولات کشاورزی در سرتاسر دنیا است. عدس گیاهی یکساله است که به دلیل مقاومت نسبتا بالا به خشکی، در ایران اغلب به صورت دیم کشت می گردد. یکی از راه کارها برایافزایش مقاومت به خشکی در گیاهان استفاده از محلول پاشی برگی با پوترسین است. به این منظور آزمایشی به صورت، فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی (۷۵، ۵۰ و ۲۵ درصد ظرفیت زراعی) و تیمار محلول پاشی پوترسین (صفر، ۰/۵، ۱ و ۲ میلی مولار) بود. تجزیه واریانس صفات اندازه گیری شده نشان داد که بیشترین (۱۶/۰۶) و کمترین (۹/۴۶) میزان کلروفیل کل در عدس بهترتیب تیمارهای ۷۵ درصد آبیاری به همراه ۱ میلیگرم پوترسین و ۱۰۰ درصد آبیاری به همراه۰/۵ میلی گرم پوترسین حاصل شد. بیشترین (۰/۱۷) و کمترین (۰/۰۰۸) مقدار پتانسیل اسمزی از تیمارهای ۷۵ درصد آبیاری به همراه ۱ میلی گرم پوترسین و ۱۰۰ درصد آبیاری به همراه ۲ میلی گرم پوترسین حاصل شد. از نتایج چنین استنباط می شود که غلظت های معینی از پوترسین، بر میزان رنگریزهای فتوسنتزی گیاه عدس تحت تاثیر تنش کمآبی تاثیر گذار بود و موجب افزایش آنها شد.

کلیدواژه ها:

پلی آمین ها ، پوترسین ، تنش خشکی ، عدس