هادی رشیدی - نویسنده و پژوهشگر شهرداری تهران و کارشناس ارشد مدیریت دولتی گرایش مدیریت مالی و دولتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین - ایران
رحیم اسدی - نویسنده و پژوهشگر شهرداری تهران و کارشناس حرفه ای حسابداری – حسابداری مالی دانشگاه جامع علمی کاربردی علوم و فنون علامه طبرسی - ایران

خلاصه یکی از مهمترین مسائل شغلی که معمولا به صورت واکنش در مقابل تنیدگی های شغلی و سازمانی در بین کارکنان سازمان ها دیده می شود پدیده عدالت است. نتایج تحقیقات گذشته نشان داده است کارکنانی که در شغل خود رنج می برند بهره-وری و کارایی کمتر و در نتیجه مشارکت کمتری از خود نشان می دهند که به طور مستقیم بر سازمان تاثیرگذار است. روند روبه رشد شهرنشینی در ایران و همنشینی فرهنگها و گروههای مختلف با یکدیگر و تبدیل روابط روستایی به روابط شهری ضرورت بازتعریف تعاملات کنشگران با یکدیگر و با نهادهای شهری را در جامعه شهری متناسب با معیارهای قانونی روزآمد و با ضمانت اجرایی قوی مشخص میدارد. توجه سرمایه انسانی باعث بهبود مدیریت شهری میگردد. براساس تئوری عدالت سازمانی، کارآیی سیستم ارزیابی نیز به درک عدالت مربوط به آن بستگی دارد. عدالت سیستم ارزیابی عملکرد، کارکنان را به پذیرش کل مراحل ارزیابی و نتایج آن بدون هیچ اکراهی سوق دهد. مهم است کارکنان درک کنند که در ارتباط با آنچه که از آن ها در کار انتظار می رود، ارزیابی می شوند، یعنی: این ابزار ارزیابی به وضوح عملکرد آن ها را در برابر فعالیت های مربوط به شغلشان اندازه گیری می کند. سرمایه انسانی بالاترین و با ارزش ترین سرمایه و بزرگترین دارایی هر سازمان محسوب می شود و هرچه این سرمایه از کیفیت مطلو تری برخوردار باشد احتمال موفقیت، بقا و ارتقای سازمان بیشتر خواهد شد. یکی از مولفه های مهم و تاثیرگذار در دستیابی سازمان ها به اهداف خود، عدالت است. عدالت به عنوان یک نیاز اساسی برای زندگی جمعی انسان ها همیشه در طول تاریخ مطرح بوده است.

کلمات کلیدی: سرمایه انسانی، عدالت سازمانی، مدیریت شهری