منطقه گرایی پارادیپلماتیک با تاکید بر ایران فرهنگی

با توجه به فراهم شدن زمینه­ی تغییر و تحولات و نظریه پردازی­های مختلف در عرصه روابط بین­الملل در این مقاله تلاش شده است تا با عطف به دو نکته مهم، مطرح شدن پارادیپلماسی در عرصه سیاست خارجی و ارائه نظریه پارادیپلماسی فرامرزی، سپس منطقه­گرایی نوین، مدل منطقه­گرایی پارادیپلماتیک را با بررسی کشورهای حوزه ایران فرهنگی ترسیم کنیم. در بررسی­های صورت گرفته با عطف به وجود اشتراکات فرهنگی و هویتی موجود تایید شد که زمینه­های شکل­گیری منطقه­گرایی پارادیپلماتیک در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی وجود دارد. بنابراین سوال اصلی مقاله این است که چگونه پارادیپلماسی فرامرزی می­تواند به منطقه گرایی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی کمک کند؟ در مقابل فرضیه مقاله این است که پارادیپلماسی فرامرزی با استفاده از فرامرزی شدن حوزه کنشگران فروملی و با عطف به نظریه جدید منطقه­گرایی از یکسو و از سوی دیگر وجود ظرفیت­های مختلف فرهنگی و اقتصادی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی، می­تواند به ارائه مدلی جدید از روابط خارجی تحت عنوان منطقه­گرایی پارادیپلماتیک منجر شود.با توجه به فراهم شدن زمینه­ی تغییر و تحولات و نظریه پردازی­های مختلف در عرصه روابط بین­الملل در این مقاله تلاش شده است تا با عطف به دو نکته مهم، مطرح شدن پارادیپلماسی در عرصه سیاست خارجی و ارائه نظریه پارادیپلماسی فرامرزی، سپس منطقه ­گرایی نوین، مدل منطقه­گرایی پارادیپلماتیک را با بررسی کشورهای حوزه ایران فرهنگی ترسیم کنیم. در بررسی­های صورت گرفته با عطف به وجود اشتراکات فرهنگی و هویتی موجود تایید شد که زمینه­های شکل­گیری منطقه­گرایی پارادیپلماتیک در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی وجود دارد. بنابراین سوال اصلی مقاله این است که چگونه پارادیپلماسی فرامرزی می­تواند به منطقه گرایی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی کمک کند؟ در مقابل فرضیه مقاله این است که پارادیپلماسی فرامرزی با استفاده از فرامرزی شدن حوزه کنشگران فروملی و با عطف به نظریه جدید منطقه­گرایی از یکسو و از سوی دیگر وجود ظرفیت­های مختلف فرهنگی و اقتصادی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی، می­تواند به ارائه مدلی جدید از روابط خارجی تحت عنوان منطقه­گرایی پارادیپلماتیک منجر شود.با توجه به فراهم شدن زمینه­ی تغییر و تحولات و نظریه پردازی­های مختلف در عرصه روابط بین­الملل در این مقاله تلاش شده است تا با عطف به دو نکته مهم،یک؛ مطرح شدن پارادیپلماسی در عرصه سیاست خارجی و ارائه نظریه پارادیپلماسی فرامرزی،دوم؛ منطقه­گرایی نوین، مدل منطقه­گرایی پارادیپلماتیک را با بررسی کشورهای حوزه ایران فرهنگی ترسیم کنیم. در بررسی­های صورت گرفته با عطف به وجود اشتراکات فرهنگی و هویتی موجود تایید شد که زمینه­های شکل­گیری منطقه­گرایی پارادیپلماتیک در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی وجود دارد. بنابراین سوال اصلی مقاله این است که چگونه پارادیپلماسی فرامرزی می­تواند به منطقه گرایی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی کمک کند؟ در مقابل فرضیه مقاله این است که پارادیپلماسی فرامرزی با استفاده از فرامرزی شدن حوزه کنشگران فروملی و با عطف به نظریه جدید منطقه­گرایی از یکسو و از سوی دیگر وجود ظرفیت­های مختلف فرهنگی و اقتصادی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی، می­تواند به ارائه مدلی جدید از روابط خارجی تحت عنوان منطقه­گرایی پارادیپلماتیک منجر شود.

کلیدواژه ها:

transbordery paradiplomacy ، culture ، modern regionalism ، Iranian cultural discourse. ، پارادیپلماسی فرامرزی ، فرهنگ ، منطقه گرایی نوین ، گفتمان ایران فرهنگی