شیما علائی
عنایت اله تفضلی - شیراز

شوری به عنوان قدیمی ترین مساله زیست محیطی محسوب می شود و از عوامل محدود کننده رشد گیاهان و تولید محصول است. در این پژوهش وضعیت تحمل زیتون رقم روغنی به کاربرد مقادیر زیاد کلرید سدیم در آب آبیاری و توزیع عناصر سدیم و پتاسیم در گیاه با استفاده از کاربرد تنظیم کننده های رشد گیاهی کینتین و سایکوسل مورد بررسی قرار گرفت. طرح آزمایشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با ۴ تکرار بررسی گردید. تجمع یونهای Na , K دراندام هوائی و ریشه مشخص گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که با افزایش سطح شوری میزان تجمع سدیم (Na) افزایش و نسبت پتاسیم به سدیم (K/Na) کاهش یافت. بیشترین میزان تجمع یون سدیم در ریشه مشاهده گردید. افزایش سدیم برگ در سطح ۲۰۰ میلی مولار شوری و اندام هوائی ( مجموع ساقه و برگ) در سطح ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی مولار شوری تفاوت معنی داری باشاهد نشان داد. کاهش میزان یون پتاسیم برگ تنها در سطح ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی مولار شوری تفاوت معنی داری در سطح ۵% داشت. کاهش نسبت پتاسیم به سدیم برگ در سطوح ۵۰،۱۰۰و ۲۰۰ میلی مولار شوری معنی دار بود. کاربرد ۲۵۰ میلی گرم در لیتر سیتوکینین در سطح شوری ۲۰۰ میلی مولار، میزان سدیم برگ را در سطح ۵% به طور معنی داری افزایش داد. از طرفی کاربرد غلظت های ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میلی گرم در لیتر سایکوسل در سطح شوری ۱۰۰ میلی مول پتاسیم بخش هوائی (ساقه وبرگ) و در سطح شوری صفر و ۵۰ میلی مولار پتاسیم برگ را کاهش داد که در سطح ۵% به نسبت شاهد معنی دار بود

شوری, تنظیم کننده رشد, عناصر, زیتون