بررسی کمبود کوبالامین و اسید فولیک در سالمندان شهر مشهد با تعیین نقطه برش توسط شاخص های آزمایشگاهی

سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 95

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MJMS-52-2_001

تاریخ نمایه سازی: 20 اسفند 1400

چکیده مقاله:

مقدمه   کمبود کوبالامین و فولات در سالمندان شایع است. معرفی یک نقطه برش برای تخمین کمبود کوبالامین و فولات در حدود پایین و بینابینی قبل از بروز علایمآنمی، عصبی ادراکی و روانی در سالمندان ضروری به نظرمی رسد.   روش کار   در این مطالعه تحلیلی- توصیفی در سال ۱۳۸۵،۲۸۰ سالمند بالای ۶۵ سال از مناطق ۱۲ گانه شهر مشهد در بیمارستان امام رضا (ع) پذیرش شدند. توسط پزشک عمو می معاینات فیزیکی به عمل آمد وسایر اطلاعات توسط پرسشنامه تکمیل گشت. کوبالامین و فولات سرم به روش رادیو ایمنواسای اندازه گیری شد.برای ۷۶ سالمند که دارای کوبالامینpg/ml ۱۲۰- ۴۵۰ و فولات ng/ml۵/۱-۷ و فاقد مداخله گرهای هموسیستئین بودند، هموسیستئین سرم به روش الایزا اندازه گیری شد. با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل آماری صورت گرفت.   نتایج   ۷/۴۸% سالمندان هیپرهموسیستئینمی(mol/lµ ۱۵>) داشتند. هموسیستئین با کوبالامین (۰۱۱/۰=p) و فولات (۰۴۴/۰=p) ارتباط منفی معنی دار ی داشت. بر اساس هیپرهموسیستئینمی، نقطه برش برای کمبود کوبالامین و فولات به ترتیب pg/ml ۳۳۰> و ng/ml۵/۶> بود. شیوع کمبود کوبالامین درحدود مارژینال (pg/ml ۳۳۰ -۱۲۲) برابربا ۸ /۵۱ % و در حدود کم (pg/ml ۱۲۲ <) برابر با ۷/۲۲% بود. شیوع کمبود فولات در حدود مارژینال (ng/ml۵/۶-۱/۳) برابر با ۲/۶۴% و در حدود کم (ng/ml۳<) برابر با ۷/۱۶% بود.   نتیجه گیری   بر حسب تعریف نقطه برش، شیوع کمبود کوبالامین و فولات در سالمندان بالاخص در حدود مارژینال بیشتر از آنچه گزارش می شود، بود. لذا پیشنهاد می گردد قبل از بروز علائم کمبود و سایر خطرات ناشی از هیپرهموسیستئینمی، سالمندان در فواصل مناسب غربالگری شوند.

نویسندگان

عباس شیردل

دانشیار گروه داخلی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

لیدا معنوی فر

کارشناس ارشد هماتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

امیره نجات شکوهی

دانشیار گروه بیوشیمی و تغذیه، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران

محمد تقی شاکری

دانشیار گروه پزشکی اجتماعی و بهداشت، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

منیره محجوب

عضو هیئت علمی دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان