نقش بحران اقتصادی بر تاب آوری اجتماعی و اقتصادی مردم در دوران کرونا

تاب آوری از مفاهیم تامل برانگیزی است که روزبه روز بر فراگیرشدن آن در حوزه های گوناگون افزوده شده است.تاب آوری نشان از چشم انداز و فرایند بازیابی بلندمدتی دارد که بعد از حوادث، فقدان ها و بحران ها سنجش می شود.تاب آوری جامعه سرنوشت همان جامعه و تابع میزان هنجارمندی جامعه پس از بحران با ارزش های خلق شده حینبحران است، زیرا بحران ها ممکن است موجب پویش، جنبش و نوشدگی و نهاد مندی هایی باشد که تاب و توان وظرفیت بالای جامعه و در نهایت بهبود زندگی مردم را در پی دارد. در واقع، بروز و وجود بحران ها در هر جامعه ای بامیزان تاب آوری آن نسبت مستقیم و مثبتی دارد. در مطالعه حاضر، نقش بحران اقتصادی بر تاب آوری اجتماعی واقتصادی مردم بررسی شده است که در هنگامه همه گیری کرونا اهمیت ویژه ای یافته است. جامعه ما نیز با بحران هایگوناگون دست و پنجه نرم کرده است و بسیاری از حوزه ها و شاخص های مهم زندگی اعم از اقتصاد خانواده در تامینمعاش، کار، تولید، درآمد، سلامت و آموزش و دیگر فضاها تحت تاثیر جدی و شدید این همه گیری قرار دارد. از این رو،ضروری است تا ابعاد گوناگون تاب آوری مردم و ناشی از تعدد و تنوع انواع بحران های اجتماعی و اقتصادی بررسی شود.در این مقاله، از روش فراتحلیل بهره بردیم. چندین مطالعه علمی درباره وضعیت بحران اقتصادی و تاب آوری اقتصادی واجتماعی در دوره کرونا، همچنین ارتباط این دو بر حسب هدف یا بررسی وجود اثر بررسی شد؛ نتایج و خطای آنها بایکدیگر مقایسه و نتیجه جدید، برآیند نتایج قدیم حاصل شد. مواجهه ایران با بحران های اقتصادی ناشی از مخاطراتاقتصادی در جهان و تحریم های ظالمانه از یکسو، و بی ثباتی سیاست های اقتصادی، ناکارامدی بازار، فساد ساختارمند،عدم اجرای برنامه ها و قوانین بالادستی توسعه و فقدان شفافیت در سیاست ها و برنامه های کلان حاکمیت، همچنینتورم افسارگسیخته، موجب شد تا وضعیت انعطاف پذیری مردم یا تاب آوری اقتصادی (بیکاری، کاهش درآمد) و تاب آوریاجتماعی (سرمایه انسانی، سلامت، اجتماع و افراد) در آنان تحت تاثیر قرار گیرد. در برخی موارد نیز تغییرات شگرفیدر ساختار اجتماعی و فرهنگی ایجاد شد. به طور قطع، این روند تهدیدها و آسیب های بسیار جدی و فراوانی برای جامعهدر پی خواهد داشت. آسیب های خانوادگی و همبستگی اجتماعی از جمله آثار این روندها خواهد بود. لذا، حاکمیت ومصلحان اجتماعی باید ضمن توجه ویژه به آثار این بحران ها، نسبت به حفظ مهمترین عنصر اجتماع (خانواده) و پایشتغییرات سایر ابعاد اجتماعی همچون اقتصاد و آموزش عالی اهتمام خاصی بنمایند و به بازسازی و ترمیم زیرساخت هایاساسی در جامعه- همچون اقتصاد، آموزش همگانی و توسعه فناوری اطلاعات- توجه داشته با شند که طبعا، نه تنهاموجب کاهش فشار ناشی از بحران ها می شود، بلکه ظرفیت جدیدی از تاب آوری و البته انعطاف پذیری را برای جامعهبه ارمغان خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

بحران های اجتماعی ، بحران های اقتصادی ، تاب آوری ، کووید ۱۹