تاثیر سازه های چادری در پیدایش و زیباشناسی معماری نوین

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 225

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MMICONF10_089

تاریخ نمایه سازی: 20 اسفند 1400

چکیده مقاله:

سازه های چادری هم یک عنصر مهم در طراحی و هم بخشی ضروری از ساختمان هستند. زیرا پیش تنش مصنوعی پارچه به مقاومت در برابر بارهای سنگین و حمایت از کل ساختار کمک می کند. در ترکیب با ویژگی های پشتیبانی کننده مانند کابل های کششی و سازه های فولادی، می توان از غشاهای پوشش داده شده PVC برای ایجاد تعداد تقریبا نامحدودی از شکل منحنی منحصربه فرد استفاده کرد. سازه چادری یا سازه های پارچه ای که به سازه های غشایی نیز معروف هستند نوعی ساختار نوین با مواد سازنده بسیار متفاوت نسبت به دیگر سازه ها موجود می باشند. طرز تشکیل و رشد و توسعه این نوع سازه چادری ریشه تاریخی در فرهنگ و ساختار اقوام باستان دارد. همین چادرهای عشایری الهام بخش سازه های چادری موجود در دنیا می باشند. استفاده از مواد سازنده مرغوب در این سازه ها و ویژگی هایی مانند ساخت و ساز سریع، قابلیت جمع شوندگی و بازشوندگی سازه های چادری و قیمت ارزان نسبت به دیگر سازه ها و طول عمر مفید سازه های چادری نسبتا قابل قبول و مقاوم در برابر اشعه آفتاب می باشد. هدف مقاله حاضر تاثیر سازه های چادری در پیدایش و زیباشناسی معماری نوین می باشد. نتایج نشان می دهد سازه های پارچه ای کششی به دلیل ایجاد مقاطع مختلف کشش جهت فرم دهی سازه چادری می تواند به اشکال و ابعاد مختلفی اجرا شود. سازه ای چادری کششی به دلیل سبکی در ابعاد بزرگ قابل اجرا می باشد. سازه های چادری با قابلیت پرتابل بودن می تواند بسیاری از مشکلات در یک پروژه را بر طرف سازد. سازه های چادری (غشایی) ویژگی هایی مثل سادگی بصری، جلوه های مکانی، نور جذاب، اشکال غیرمعمول، منحنی و رسا بودن دارند که با پارچه های فنی پوشانده شده اند. درواقع هیچ شکل دیگری از ساخت وساز چنین ویژگی های فردی و طراحی را ارائه نمی دهند. هیچ راه حل معماری دیگری چنین دهانه های بزرگی را با حداقل استفاده از مواد و انرژی به عنوان سازه های پارچه ای کششی پوشش نمی دهد. پارچه های فنی با شفافیت و انعطاف پذیری بالا و همچنین وزن کم با مقاومت کششی عالی مطابقت دارند.

نویسندگان

لیلا اسدی

کارشناس ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند