مسعود معیری - عضو هیات علمی گروه جغرافیا – دانشگاه اصفهان

سنگ های ساختمانی و کانی­ های معدنی از دیرباز بخش مهمی از درآمد کشورهای جهان را تشکیل می­ دهد. استفاده از این منابع به خاطر زیبایی و استحکام در ساخت و ساز اماکن دولتی و بناهای خوصصی روز به روز بیشتر می­ شود. از طرفی به خاطر استفاده هر چه بیشتر از این منابع تحولی در مورفولوژی و نمای ساختمانی شهرها به وجود می­ آید. سرزمین ایران به لحاظ وجود رشته­ کوه­ های البرز و زاگرس، توده­ های مرکزی و پای کوه ها که از دوران دوم زمین­ شناسی شکل گرفته و در دوران سوم مراحل تکاملی خود را به پایان رسانیده است. از نظر برخورداری از منابع عظیم سنگ های ساختمانی در بین کشورهای جنوب غرب اسیا و خاورمیانه از ارزش و اهمیت زیادی برخوردار است. پیدایش توده­ های غنی سنگهای ساختمانی در اغلب نقاط ایران و وجود راه های بزرگ ارتباطی در شمال و جنوب کشور از مزایای مهمی است که از نظر اقتصادی بازرگانی برای ایران بسیار باارزش است. اسناد و شواهد تاریخی نشان می­ دهد که از زمان های دور از جمله در دوره­ های باستانی، استفاده از این سنگها به عنوان کالای صادراتی در ایران مرسوم بوده است. با توجه به استراتژی توسعه اقتصادی جمهوری اسلامی ایران در راستای گسترش اقلام صادراتی غیرنفتی و وجود ذخایر عظیم این منابع ارزشمند در نواحی مختلف کشور و از طرفی نیاز کشورهای مختلف به ویژه کشورهای حاشیه جنوب خلیج فارس به این منابع، پر واضح است که چنین ذخایری در تولید ارز و توسعه اقتصادی کشور از پتانسیل بالایی برخوردار بوده و در راستای صادرات اقلام غیرنفتی منبع با ارزشی محسوب می­ گردد. نگارنده در این مقاله سعی دارد با استفاده از روشهای تاریخی و توصیفی ضمن معرفی این مابع، ارزش و پتانسیل اقتصادی – بازرگانی این اقلام صادراتی را در راستای توسعه و پیشرفت جمهوری اسلامی ایران مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.

دگرگونی مجاورتی, بیرون ریختگی, برگ وارگی – برگ واره, توده های نفوذی, دگرگونی – تغییر شکل یافته, سنگهای آذربین درونی, آذرآواری, دگرگونی ناحیه ای, سنگهای رسوبی, سنگهای آذرین بیرونی