عکس های KFA-۱۰۰۰ مشخصات خطاهای سیستماتیک، دقت هندسی و کاربردها

نقطه اتصال  بین عکس ­های هوایی و داده­ های سنجنده ­های رقومی ماهواره­ ای، عکسبرداری ماهواره­ ای با قدرت تفکیک بالا توسط دوربین ­های KFA-۱۰۰۰ می­ باشد. در این مقاله مشخصات دوربین و عکس ماهواره­ ای KFA-۱۰۰۰، خطاهای سیستماتیک آن، نحوه حذف آنها، روش­ های توجیه داخلی، تصحیح هندسی، ارزیابی دقت هندسی و کاربردهای آن بررسی می­ شود. پیشگفتار گروهی از سیستم ­های تصویرگر، دوربین­ های هستند که محصول آنها در فتوگرامتری، اصطلاحا عکس (photo) گفته می­ شود. در حالی که تصاویر حاصل از سنجنده ­ها را تصویر (image) می­ نامند. امروزه، عکس ­های فضائی عموما دارای استحکام هندسی و قدرت تفکیک بیشتری نسبت به تصاویر فضایی هستند. با افزایش فاصله کانونی دوربین­ های ماهواره­ ای متریک، تا حدی افزایش قدرت تفکیک عکس ­های ماهواره ­ای را به دنبال داشته است. استفاده از عکس­ های فضایی به منظور تهیه نقشه در غرب، از سال ۱۹۸۳ میلادی در اروپا با ماموریت آزمایشگاه فضائی Spacelab-۱ که حامل دوربین متریک (MC) بود، آغاز گردید. یک سال بعد سازمان فضائی آمریکا دوربین با ابعاد بزرگ (LFC) را به فضا فرستاد، که مدت استفاده از این دو دوربین کوتاه بود و از سال ۱۹۷۲ میلادی پروژه­ های ماهواره کاسموس، آغاز گردید که از سال ۱۹۸۷ میلادی محصولات دوربین­ های فضائی آن در دسترس قرار گرفت.