ابهام و ضعف نظری در تدوین سیاست های اجتماعی وگسترش آسیب ها و جرایم

توصیح نظری گسترش و رشد خزنده اسیب های اجتماعی در ایران و تبیین ان نیازمند پرداختن به پارادایم های غالب در علوم انسانی و بخصوص جامعه شناسی است تا بتوان بر اساس اصول پارادایمی حاکم بر نظریه های علمی به راهبرد های نظری در خصوص تبیین اسیب های اجتماعی رسید . و از انجایی که پارادایم های موجود از زیربنای فلسفی متفاوت و گاها متعارض برخوردارند، گزینش عناصر از ان ها در برنامه های توسعه می تواند به ابهام پارادایمی در جامعه منجر می شود. این نوشتار در تلاش است تا صمن تعریف مفهومی از سیاست اجتماعی و پارادایم به بررسی پارادیم های موجود در جامعه شناسی و پیش فرض های هستی شناختی ، معرفت شناخی و روش شمناسی در هر کدام از آنها پرداخته و در نهایت به این سوال می پردازیم که طراحی و تدوین سیاست های اجتماعی و برنامه های در خصوص آسیب ها و آسیب دیدگان اجتماعی در کشور بر اساس کدام پارادیم و پیش فرض فلسفس جامعه شناسی نهدی شده است؟ چرا که ضعف و یا ابهام پارادایمی در جامعه نابسمانی نظری و نهایتا بی سازمانی در عرصه های مختلف منجر می شود ضمن اینکه در پایان مدلی نظری جهت تبیین آسیب های اجتماعی در ایران ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

اسیب های اجتماعی ، روش اثباتی ، روش تفسیری ، روش انتقادی ، پارادایم یا انگاره ، سیاست های اجتماعی