نقش مدیریت شهری در بهبود فرهنگ مشارکت و سرمایه اجتماعی در کشور

خلاصه تحول در رویکرد و ساختار مدیریت شهری در راستای تبدیل مجموعه شهرداری از سازمانی کالبد محور به نهادی اجتماع محور صورت گیرد. نهادی که کنش گران آن واجد رویکردی نرم و ساختارش انعطاف پذیر و باز به روی تجارب و نو آوری های روزمره در حیات اجتماعی و فرهنگی شهر و کم و کیف عملکردش محصول مشارکت جمعی عام شهروندان در فرآیند توسعه زندگی شهری باشد. فقدان مطالعات و ارزیابی های اجتماعی و فرهنگی طرح ها و پروژه های شهری با توجه به نوع ارزش ها و هنجار های اجتماعی در میان گویش ها، اقوام، اقلیت های مذهبی و ترکیب های جمعیتی متنوع در کشور، موجب بروز تغییرات نامطلوبی در بسیاری از جوامع شهری به ویژه شهر های بزرگ شده است. در مباحث مدیریت شهری و توسعه فرهنگی، شهر موجودی زنده، پویا و در حال رشد تلقی می شود که با پیشرفت همه جانبه انسانها و مدرن شدن زندگی بشر، نحوه معیشت و شیوه های زیست آن نیز در حال دگرگون شدن است. از دیدگاه نظری مهمترین چالش شهرنشینی در ایران، پیشی گرفتن شهرنشینی بر شهرگرایی اصولی و منطبق بر برنامه است. شهرنشینی به مفهوم رشد کمی تعداد افراد ساکن شهر است، در حالیکه شهرگرایی با تغییراتی در ارزشها، رسوم اخلاقی، آداب و رسوم و رفتارهای جمعی همراه است. در این مقاله به بررسی این موضوعات به روش مروری خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: شهروندان ، مشارکت اجتماعی ، مدیریت شهری ، سرمایه اجتماعی.