نشانه شناسی عناصر عرفانی- اسطورهای در منطقالطیر

نشانهشناسی به بررسی نشانههایی میپردازد که در زبان و همچنین آثار ادبی به­کارگرفته­شدهاند. ماده اصلی ادبیات، زبان است و زبان ساختاری یکپارچه از نشانههاست. شاعر یا نویسنده به­حکم اینکه از زبان برای بیان اندیشه خود کمک­میگیرد، با نشانههای زبانی سروکار دارد. مقاله حاضر با شیوه تحلیلی- توصیفی سعی­دارد نشانهشناسی عناصر عرفانی و اسطورهای را در منظومه عرفانی منطقالطیر بررسی­کند. بررسی حاضر به این نتیجه دست­یافته­است که عطار در منظومه خود، از پرندگان به عنوان نشانهها و عناصری عرفانی و اسطورهای برای بیان مفاهیم سلوک عرفان استفاده­کردهاست. مهمترین این نشانهها سیمرغ است که به­عنوان پرندهای اساطیری، در منظومه منطقالطیر عنصری نمادین و نشانهای اسطورهای در مفهوم حقیقت وجودی به­کاررفته که هر سالک پس از طی مراحل سلوک عرفانی به آن دست­مییابد. همچنین دیگر پرندگان نشانههایی برای طیف راهبران راه عرفان هستند که در متن مقاله حاضر به تفصیل درباره آنها بحث­شدهاست.

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی ، عرفان ، سلوک ، عطار نیشابوری ، منطقالطیر