ارزیابی مزرعه ای چند قارچ کش در کنترل بیماری سوختگی غلاف برگ برنج در شمال ایران

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 161

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_CRGU-11-2_003

تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1400

چکیده مقاله:

بیماری سوختگی غلاف برگ برنج ناشی از قارچ Rhizoctonia solani AG۱- IA یکی از بیماری­های مهم برنج از لحاظ اقتصادی در دنیا می باشد. این بیماری به­کمک قارچ کش ها کنترل می شود و تا کنون هیچ رقم مقاوم برای این بیماری معرفی نشده است. به­منظور جلوگیری از بروز مقاومت در سویه های بیمارگر قارچ نسبت به قارچ کش ها، معرفی قارچ کش های جدید با نقاط اثر متفاوت و متعلق به گروه های مختلف، از ضروریات مدیریت تلفیقی بیماری می باشد. بنابراین، در تحقیق حاضر کارایی قارچ کش تیفلوزامید (Thifluzamide ۲۴% SC) در کنترل بیماری سوختگی غلاف برگ برنج در شمال ایران ارزیابی و با کارایی قارچ­کش­های ناتیوو و تیلت مقایسه شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در مزارع موسسه تحقیقات برنج کشور در رشت و آمل در سال ۱۳۹۸ انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل نوع قارچ­کش در هفت سطح (تیفلوزامید در مقادیر ۲۰۰، ۲۵۰، ۳۰۰ و ۳۵۰ میلی­لیتر در هکتار به­همراه قارچ­کش­های ناتیوو و تیلت و بدون استفاده از قارچ­کش به­عنوان شاهد) و دفعات سم­پاشی در دو سطح (یک­بار ۲۴ ساعت بعد از مایه زنی مصنوعی بوته­ها با عامل بیماری و دو بار ۲۴ ساعت و ۱۵ روز پس از مایه زنی مصنوعی بوته ها با عامل بیماری) بودند. صفات اندازه­گیری شده نیز شامل شدت و وقوع بیماری سوختگی غلاف برگ و عملکرد محصول بود. نتایج به­دست آمده از این آزمایش نشان داد که برای کنترل بیماری سوختگی غلاف برگ برنج در استان های گیلان و مازندران، یک­بار سم­پاشی مزرعه با قارچ کش تیفلوزامید با غلظت ۳۰۰ میلی­لیتر در هکتار ضروری است، اما در صورت فراهم بودن شرایط برای توسعه و تشدید بیماری، تکرار سم­پاشی به فاصله ۱۵ روز بعد از سم پاشی اول توصیه می شود. همچنین برای جلوگیری از بروز مقاومت در مقابل قارچ کش ها و نیز استفاده تناوبی از آن­ها، می توان از قارچ کش های ناتیوو و یا تیلت در تناوب با قارچ کش تیفلوزامید استفاده کرد. 

نویسندگان

مریم خشکدامن

محقق، موسسه تحقیقات برنج کشور، سازمان تحقیقات، آموزش وترویج کشاورزی، رشت، ایران

وحید خسروی

استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات برنج کشور، سازمان تحقیقات، آموزش وترویج کشاورزی، آمل، ایران

علی اکبر عبادی

استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات برنج کشور، سازمان تحقیقات، آموزش وترویج کشاورزی، رشت، ایران

حدیث شهبازی

استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات برنج کشور، سازمان تحقیقات، آموزش وترویج کشاورزی، رشت، ایران

فرزاد مجیدی شیل سر

دانشیار پژوهش، موسسه تحقیقات برنج کشور، سازمان تحقیقات، آموزش وترویج کشاورزی، رشت، ایران