مفهوم قابلیت مشارکت در طراحی SEISMIC

مشاهدات در طول بسیاری از زمین لرزه ها نشان داد که سازه های ساختمانی قادر به حفظ بدون آسیب به نیروهای ناشی از زلزله هستند که به طور قابل توجهی بزرگ تر از آن چیزی هستند که برای آن طراحی شده اند. این مساله با حضور در چنین سازه هایی با قدرت ذخیره قابل توجه توضیح داده می شود که در طراحی وجود ندارد. اکنون کده ای لرزه ای به طور ضمنی به این قدرت ذخیره تکیه دارند. منابع احتمالی این قدرت بیان می شوند و منطقی است که مبنای منطقی تری باری طراحی، در ارزیابی ظرفیت های به جای کاهش باره ای طراحی، در نظر گرفته شود. به عنوان یک استثنا، یک منبع ممکن قدرت ذخیره، توزیع مجدد نیروهای داخلی می تواند در مقیاس بندی نیروهای طراحی به کار رود. این امر به این دلیل است که چنین مقیاس بندی امکان تعیین نیروهای طراحی از طریق یک تحلیل الاستیک به جای آنالیز حدی را فراهم می آورد. به منظور ارزیابی میزان مقاومت ذخیره مربوط به توزیع مجدد، مجموعه ای از قاب های فولادی لحظه ای مقاوم از ۲ تا ۳۰ طبقه تحلیل شده است. یک آنالیز فشار غیرخطی ثابت به کار می رود که در آن باره ای گرانشی ثابت نگه داشته می شود در حالی که نیروهای زلزله به تدریج افزایش می یابند تا اینکه یک مکانیزم شکل می گیرد و یا حد مشخص شده در انحراف بین طبقه بالاتر می رود.

کلیدواژه ها:

عامل overstrength ، مقاومت ذخیره به خاطر توزیع مجدد ، مقاومت در برابر فریم های فولادی ، تحلیل فشار