عباس قنبری باغستان - استادیار گروه ارتباطات دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
حانیه چمنی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم ارتباطات دانشگاه تهران و نویسنده مسئول

هدف این تحقیق، مطالعه ساختار پویش تبلیغاتی «رای بی رای» در ایام انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ بوده است. سئوال اصلی تحقیق این بوده که این پویش از چه تکنیک های رسانه ای و فنون اقناعی برای اثرگذاری بر مخاطب استفاده کرده است؟ چارچوب تحلیلی این مطالعه، مدل تحلیلی جاوت و ادانل بوده است. جامعه آماری تحقیق، پلتفرم توییتر بوده و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوای کمی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که از منظر شرایط و بافت تاریخی، این پویش در یک شرایط سیاسی اجتماعی ملتهب و در یکی از حساس ترین مقاطع تاریخی (ایام انتخابات) اجرا شد. به لحاظ سازماندهی، این پویش فاقد یک ساختار اجرایی روشن بوده و از لحاظ مکانیسم های رسانه ای، تلاش داشته از ظرفیت های رسانه ای مختلف استفاده کند. به رغم استفاده گسترده این پویش از تکنیک های اقناعی (ترکیبی از ۲۳ تکنیک)، حدود ۹۳ درصد پیام های آن «تهییج کننده ی احساسات» بوده و تنها ۷ درصد از این پیام ها «متقاعدسازانه» بوده است. ضمن آنکه از منظر درگیر کردن مخاطبان هدف، این پویش موفقیت چندانی بدست نیاورده به طوری که ۸۸% درصد پیام های آن، فاقد «لایک» بوده است. در ارزیابی نهایی از پویش «رای بی رای» باید گفت که این پویش در دستیابی به هدف اصلی خود که کاهش میزان مشارکت در انتخابات بود، موفق نبوده است. همچنین دلایل بسیار کمی وجود دارد که بتوان کاهش مشارکت در انتخابات ۱۴۰۰ را به اثرگذاری پویش تبلیغاتی «رای بی رای» نسبت داد.

اقناع, برجسته سازی, رای بی رای, کلان داده, جاوت و ادانل