پیش بینی اضطراب کرونا بر اساس امید به زندگی و اعتقادات دینی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی اضطراب کرونا بر اساس امید به زندگی و اعتقادات دینی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اصفهان بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی، به لحاظ روش توصیفی پیمایشی و از نوع تحقیقات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ بود، که به صورت نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۰۰ نفر انتخاب و به پرسشنامه هایپژوهش شامل، مقیاس اضطراب کرونا علی پور و همکاران ( ۱۳۹۹ )، پرسشنامه امیدبه زندگی اسنایدر ( ۱۹۹۱ ) و پرسشنامه جهتگیری دینی آلپورت ( ۱۹۵۰ ) پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از آمار توصیفی و استنباطی نظیر ضریب همبستگی و رگرسیون خطی استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که، رابطه اعتقادات دینی و اضطراب کرونا ( ۴۸۳ / ۰ =- r ) و امیدبه زندگی و اضطراب کرونا ( ۴۳۱ / ۰ =- r ) می باشد که دارای رابطه منفی و معنادار است. زیرمقیاس جهت گیری درونی ( ۳۴ / ۰ = B )، جهت گیری بیرونی ( ۲۱ / ۰ = B )، تفکر ( ۲۰ / ۰ = B ) و راهبرد ( ۱۸ / ۰ = B ) قادر به پیش بینی اضطراب کرونا بوده اند. نتایج رگرسیون نشان داد که حدود ۱۵ درصد تغییرات اضطراب کرونا به اعتقادات دینی و امیدبه زندگی مربوط بوده و حدود ۸۵ درصد به سایر عوامل خارج از مدل مربوط می شود.

کلیدواژه ها:

اضطراب کرونا ، امید به زندگی ، اعتقادات دینی ، دانش آموزان