نقش ورزش در پیشگیری از وقوع جرم

هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی نقش ورزش در پیشگیری از وقوع جرم می­باشد. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است وجامعه آماری آن، کلیه شهروندان شهرستان کاشان می باشند که به روش نمونه­گیری تصادفی ساده،  تعداد ۲۵۰ نفر  به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع­آوری داده­ها از پرسش­نامه محقق ساخته استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن با نظر اساتید مورد تایید قرار گرفت. پایایی آن نیز در یک مطالعه راهنما به کمک ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد (۹۲/۰). به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، یومن ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج نشان داد بین ارتکاب جرم و متغیرهای وضعیت تاهل، جنسیت، سن، تحصیلات، شغل، مدت و ساعت فعالیت ورزشی، نوع ورزش و فعالیت باشگاهی تفاوت معناداری وجود دارد؛ به طوری که هر چه فرد مدت زمان بیشتری به ورزش پرداخته، کمتر مرتکب جرم شده است. افرادی که به ورزش­های گروهی اشتغال داشتند، نسبت به کسانی که به ورزش­های انفرادی می­پرداختند، تمایل بیشتری به ارتکاب جرم داشتند و افرادی که به صورت باشگاهی فعالیت می کردند، کمتر مرتکب جرم  شده بودند.  با توجه به یافته­های این پژوهش، باید اماکن و امکانات ورزشی را افزایش داد تا افراد جامعه بتوانند در زمان اوقات فراغت از این مکان­ها استفاده نمایند. از سوی دیگر، باید با استفاده از برنامه­های تبلیغاتی جوانان را به انجام فعالیت ورزشی سوق داد تا از میزان تمایل آنها به ارتکاب جرم کاسته شود.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: ورزش ، جرم و پیشگیری از وقوع جرم