سید عماد حسینی - استاد یار، مدیریت ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمدهادی قاسمی - استاد یار، مدیریت ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
مسعود یمینی فیروز - کارشناس ارشد، مدیریت ورزشی، دانشگاه شمال، آمل، ایران (نویسنده مسئول)
مازیار کلاشی - کارشناس ارشد، مدیریت ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

هدف از پژوهش حاضر، توصیف عوامل موثر بر گرایش و عدم گرایش شهروندان شهر آمل به ورزش     می­باشد. روش انجام این پژوهش، توصیفی– پیمایشی و روش جمع­آوری اطلاعات، میدانی بوده است. جهت گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه محقق ساخته برای افراد شرکت کننده در ورزش- با اقتباس از پرسشنامه شمسی(۱۳۹۲)- و افراد غیر شرکت کننده در ورزش- با اقتباس از پرسشنامه موتمنی و همکاران (۱۳۹۲)- استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون کلموگروف اسمیرنوف، آزمون فردیمن، آزمون کروسکال والیس، تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل تابع تشخیص در سطح معناداری p≤۰/۰۵ استفاده شده است. نتایج نشان داد متغیر خانواده بیشترین نقش و متغیر مدرسه کمترین نقش را در گرایش شهروندان شهر آمل در زمینه مشارکت در ورزش و فعالیت­بدنی دارا بوده است- مدرسه بیشترین نقش را در عدم گرایش افراد به ورزش و فعالیت­بدنی دارا بوده است. نتایج نشان داد هرچه میزان درآمد افراد بالاتر باشد، فرهنگ ورزش نیز در بین آنان بالاتر است و هرچه فاصله تا اولین فضای ورزشی کمتر باشد، میزان فرهنگ ورزش افزایش می­یابد. در مورد افراد ورزشکار نتایج نشان داد افراد با ساعات کاری بیشتر، فرهنگ ورزش بالاتری دارند و افرادی که هزینه و زمان زیادی را صرف فعالیت­های جانبی می­کنند، از فرهنگ ورزش پایین­تری برخوردارند. در مورد افراد غیر ورزشکار نیز نتایج نشان داد هرچه میزان ساعات کاری افزایش می­یابد، تاکید افراد بر موانع شغلی بیشتر می­شود و کسانی که زمان و هزینه­های زیادی را صرف فعالیت­های جانبی نموده­اند، بیشتر بر موانع شخصی تاکید داشته­اند.

واژگان کلیدی: خانواده, مدرسه, دوستان, رسانه های جمعی و فرهنگ ورزش