طراحی مدل نقش مدیریتی وزارت ورزش و جوانان در خصوصی سازی ورزش ایران

هدف این پژوهش، ارائه مدلی به منظور اندازه­گیری نقش مدیریتی  وزارت ورزش و جوانان در    خصوصی­سازی ورزش ایران است. این مطالعه ترکیبی و از نوع طرح های آمیخته اکتشافی است. مرحله اول، کیفی و جامعه آماری شامل افراد خبره در زمینه مدیریت و خصوصی سازی ورزش بود که همگی آنها به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. جهت تحقق این مرحله با مرور مبانی نظری و انجام مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته، اطلاعات تکمیلی گردآوری، سپس داده­های حاصل از ۲۰ مصاحبه به روش           نظریه پردازی داده بنیاد در سه مرحله کدگذاری و تجزیه و تحلیل شد. مرحله دوم به صورت کمی و به روش مدلسازی معادلات ساختاری انجام شد. با توجه به تنوع و غیر قابل شمارش بودن جامعه آماری، از نمونه­گیری هدفمند و با کمک روش قضاوتی و خبرگی محقق تعداد نمونه ۲۲۲ نفر انتخاب شد. پرسشنامه محقق ساخته ­ برگرفته از مرحله کیفی تحقیق به عنوان ابزار تنظیم شد. روایی محتوایی پرسشنامه را ۱۵ نفر متخصص تایید کردند که بین۵۰ نفر توزیع شد. پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ ۹۲۴/۰ بدست آمد. به منظور محاسبه اعتبار سازه و بررسی ساختار عاملی داده­ها، از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی استفاده شد. مقایسه متغیرها نشان داد که تاثیر سه مولفه (تصمیم­گیری، نظارت و سازماندهی) بر خصوصی­سازی ورزش در ایران معنی­دار است، ولی مولفه برنامه­ریزی  این چنین نیست. مولفه سازماندهی با ضریب رگرسیونی ۱۴۸/۰ دارای بالاترین تاثیر و در مرتبه های بعدی، مولفه­های نظارت ۰۹۲/۰، تصمیم­گیری ۰۷۵/۰ و   برنامه­ریزی ۰۱۲/۰  قرار دارند. با توجه به تاثیر معنی دار عوامل ذکر شده، توجه مدیران عالی ورزش به این عوامل  در خصوصی شدن ورزش ایران نقش بسزایی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: تحلیل عاملی ، گرندد تئوری ، خصوصی سازی ورزش ، معادلات ساختاری و وزارت ورزش و جوانان